• Εκτύπωση

ΕΔΟΕΑΠ

ΕΝΙΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Το μέλλον του ΕΔΟΕΑΠ είναι αβέβαιο. Αυτό είναι αποτέλεσμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο, από τη δεκαετία του '90 ακόμη, και έχουν στόχο τη μείωση του εργατικού «κόστους», για να διευκολυνθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία. Η πολιτική ενοποίησης όλων των Ταμείων ακριβώς αυτά τα σχέδια υπηρετεί.

Ετσι, θα έρθει ως «ανάγκη» και «λύση» η ένταξή στον ΕΟΠΥΥ, ή θα προβληθεί ως «λύση» η μετατροπή του σε Επαγγελματικό Ταμείο, που θα λειτουργεί με την αρχή της ανταποδοτικότητας (ν. 3029/2002) δηλαδή ο κάθε ασφαλισμένος θα έχει παροχές ανάλογες με το ύψος των εισφορών που μπορεί να καταβάλλει και οι οποίες θα αυξάνονται αντίστοιχα με τα κόστη της εμπορευματοποιημένης Υγείας.

Ο δρόμος της αντιμετώπισης του προβλήματος με «εξαιρέσεις» και με «συντεχνιακή» λογική έχει αποδειχθεί καταστροφικός.

Αυτή ήταν η εισαγωγή της εκλογικής διακήρυξης για τον ΕΔΟΕΑΠ των δυνάμεων του ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ, μόλις το Μάρτη του 2013.

Μέσα σε ένα χρόνο περικόπηκαν ακόμα περισσότερο οι ήδη υποβαθμισμένες υπηρεσίες πρός τους ασφαλισμένους, τσεκουρώθηκαν οι επικουρικές συντάξεις και οι παροχές, ενώ με περισσό θράσος η διοίκηση Σόμπολου θέτει στην πραγματικότητα το εκβιαστικό δίλημμα πρός άνεργους, απλήρωτους και κακοπληρωμένους εργαζόμενους να βάλουν το χέρι στην άδεια τσέπη τους για να περισώσουν τον ΕΔΟΕΑΠ ως ταμπέλα ή να αφεθούν στην ανασφάλεια.

Σήμερα το σύνολο των εργαζόμενων, μαζί και ο κλάδος των ΜΜΕ, είμαστε αντιμέτωποι με την απαίτηση του ΣΕΒ (28/5/14 ομιλία Θ.Φέσσα στη Γ.Σ. του ΣΕΒ) για εγκαθίδρυση του δεύτερου και τρίτου πυλώνα ασφάλισης, δηλαδή των ιδιωτικών ασφαλιστικών προγραμμάτων που παρέχονται απο επαγγελματικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες σύμφωνα με την αρχή της ανταποδοτικότητας.

Διακηρυγμένη επίσης είναι και η θέση της ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ (αυτών που μάθαμε και ως τρόικα) για κατάργηση των κάθε λογής πόρων υπέρ τρίτων - μεταξύ αυτών και το Αγγελιόσημο- ή η ενσωμάτωση τους στον κρατικό προυπολογισμό, θέση που σπεύδει να υλοποιήσει η κυβέρνηση αφού και αυτό εμπίπτει στις απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών.

Λύση δεν έδωσε ούτε θα δόσει ή καταφυγή στους «εκλεγμένους συναδέλφους βουλευτές και ευρωβουλευτές», στα δήθεν «φιλάνθρωπα συναισθήματα» των κυβερνώντων ή η δυνατότητα του κλάδου να εκμαιεύει «εξαιρέσεις» στη λογική της «χρήσιμης συντεχνίας» κατά την προσφιλή λογική των περί το Σόμπολο στοιχιζόμενων δυνάμεων της συγκυβέρνησης.

Λύση δεν αποτελεί ούτε η αναμονή μιας κυβέρνησης «αριστερής διαχείρησης» επειδή αυτή η προοπτική κάθε άλλο παρά τρομάζει τους εφοπλιστές, βιομήχανους, εργολάβους και τραπεζίτες, αφού αυτή η διαχείρηση έχει ως σταθερούς πυλώνες τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, την ανταγωνιστικότητα, την «υγιή επιχειρηματικότητα» και τη «νέα κοινωνική συμφωνία».

Η λύση βρίσκεται στη διεκδίκηση ενιαίου, καθολικού, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν Συστήματος Υγείας και Πρόνοιας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία - Πρόνοια. Να παλέψουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες, όλων των ασφαλισμένων και για συντάξεις που να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες όλων, των συνταξιούχων. Ενιαίος αγώνας όλων, για όλα τα δικαιώματα.

Οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ΜΜΕ μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να δημιουργήσουμε ένα κίνημα οργανωμένο, με σχέδιο, αντοχή, αιτήματα και προοπτική. Χωρίς καμιά αυταπάτη για «εξαιρέσεις». Σε σύγκρουση με την πολιτική που εμπορευματοποιεί την Υγεία και σε συντονισμό με όλους τους κλάδους, με όλη την εργατική τάξη.

  • Να εμποδίσουμε την ενοποίηση προς τα κάτω.
  • Οχι στα όποια σχέδια για Επαγγελματικό Ταμείο.
  • Να ανακληθούν άμεσα όλες οι περικοπές σε συντάξεις και θεμελιώδεις παροχές στους ασφαλισμένους
  • Καμιά αύξηση στις εισφορές των εργαζομένων.
  • Η κυβέρνηση να επιστρέψει τα κλεμμένα αποθεματικά του Ταμείου.
  • Οι ανάγκες του Ταμείου να καλυφθούν από το κράτος και τους εργοδότες.

Ομως, στο θέμα της αντιμετώπισης των αρνητικών εξελίξεων στο ασφαλιστικό, στην οργάνωση του αγώνα για τη διεκδίκηση λύσεων, διαχρονικά εγκληματικές είναι οι ευθύνες των πλειοψηφιών των διοικήσεων των τεσσάρων Ενώσεων (ΕΣΗΕΑ, ΕΣΗΕΜΘ, ΕΠΗΕΑ και ΕΠΗΕΜΘ) και των δύο Ομοσπονδιών ΠΟΕΣΥ και ΠΟΕΠΤΥΜ.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και στις διοικήσεις των Ενώσεων και στη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ.

Οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι και το προσωπικό των MME μπορούμε να τους σταματήσουμε. Μπορούμε να φοβίσουμε τους εργοδότες, την κυβέρνηση και την ΕΕ , να οργανώσουμε τον αγώνα μας απο τα κάτω σε κάθε τόπο δουλιάς, παλεύοντας με κριτήριο τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας και όχι με το ρεαλισμό του μικρότερου κακού, που οδηγεί στο συμβιβασμό και την υποταγή.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ