- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε: Πέμπτη, 25 Φεβρουαρίου 2016 03:17
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΛΙΩΝΗ, ΜΕΛΟΣ ΔΣ ΕΣΗΕΑ,
ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ»
ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ 2016
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Η σημερινή έκτακτη Γενική Συνέλευση πρέπει να είναι συνέλευση ολόπλευρης προετοιμασίας για μια μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας.
Ως «Δημοσιογραφική Συνεργασία», εκτιμούμε ότι η αιχμή αυτής της μάχης πρέπει να είναι το να μην κατατεθεί το σχέδιο της κυβέρνησης, που όχι άδικα χαρακτηρίστηκε σχέδιο - λαιμητόμος για την Κοινωνική Ασφάλιση, τα δικαιώματα συνολικά όλων των εργαζομένων. Για να έχει αυτό δυνατότητα επιτυχίας, χρειάζεται να ασκηθεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, του οποίου θεωρούμε ότι είμαστε αναπόσπαστο μέρος.
Η πρόταση της κυβέρνησης δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί συνέχεια της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων, μαζί και της σημερινής, που στόχο έχει να βάλει ταφόπλακα σε όσα κοινωνικά δικαιώματα έχουν απομείνει, ώστε να τροφοδοτηθούν με ζεστό χρήμα οι μονοπωλιακοί όμιλοι, για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία. Καλό παράδειγμα οι συστημικές τράπεζες, που αφού ανακεφαλαιοποιήθηκαν, προσδοκούν καθαρά κέρδη πάνω από 300 εκατ. για το 2016.
Ο οδοστρωτήρας αυτός εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξαρτήτως του αν έχουν ή δεν έχουν μνημόνιο. Εξάλλου, κατά ομολογία της κυβερνητικής εκπροσώπου, το «Ασφαλιστικό έπρεπε να μεταρρυθμιστεί» έτσι κι αλλιώς.
Θα σταθούμε, μόνο για ένα δευτερόλεπτο, στο παιχνίδι της κυβέρνησης με τα non paper και άλλα τέτοια φαιδρά.
Ετσι κι αλλιώς, η πολιτική της είναι δεδομένη και το τι θέλει να κάνει με το Ασφαλιστικό επίσης.
Ως προς αυτό δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη.
Εχουμε, άλλωστε, την εμπειρία τού τι αποκόμισε εκείνο το κομμάτι των αγροτών στην προχτεσινή διαβούλευση με τον Τσίπρα.
Εμείς, τουλάχιστον, χωρίς περιστροφές, από την πρώτη στιγμή είχαμε πει πως η πρόταση πρέπει να επιστραφεί στην κυβέρνηση, να την απορρίψουμε στο σύνολό της, είχαμε πει πως πρέπει να προσέξουμε τους όποιους ελιγμούς θα επιχειρήσει, αλλά και τον κοινωνικό αυτοματισμό που θα καλλιεργήσει.
Ποιος είναι ο στόχος της κυβέρνησης, ως πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης; Η βαθμιαία απόσυρση του κράτους από την Ασφάλιση, που θα χάσει έτσι τον κοινωνικό της χαρακτήρα, η μετατροπή της Ασφάλισης, τελικά, σε ατομική υπόθεση.
Ποια είναι η κατεύθυνση της ΕΕ, του κεφαλαίου; Οι τρεις πυλώνες, δηλαδή τα ψίχουλα του κράτους με δυσβάσταχτες προϋποθέσεις, γι' αυτό χωρίζουν τη σύνταξη σε «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και σε αναλογική, δεύτερος πυλώνας η «αναλογική σύνταξη», που θα υπολογίζεται με βάση τα χρόνια συνεχούς εργασίας σε όλο τον εργάσιμο βίο, με χαμηλότερους συντελεστές αναπλήρωσης, με επανυπολογισμό - μείωση δηλαδή για τους παλιούς συνταξιούχους κ.λπ. και τρίτος πυλώνας η ιδιωτική ασφάλιση, την είσοδο της οποίας ψήφισε ήδη η κυβέρνηση.
Σε ό,τι αφορά τις αυταπάτες που κάποιοι έχουν και το χειρότερο καλλιεργούν στον κλάδο, θα σταθούμε.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Η οποιαδήποτε πρόταση της κυβέρνησης για «αυτόνομο» ΕΤΑΠ-ΜΜΕ μέσα στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, πρώτον, συνιστά επικίνδυνη παγίδα και θα οδηγήσει σε καταστροφή, γιατί τι από τα παραπάνω αποτρέπει η δήθεν αυτονομία; Ο στόχος είναι ένας: η υφαρπαγή των αποθεματικών του Ταμείου.
Να είναι, επίσης, καθαρό ότι η εργοδοσία θέλει με κάθε τρόπο να απεμπλακεί από κάθε φόρο και κάθε εισφορά.
Δεύτερον, η «αγκύρωση» στο Αγγελιόσημο είναι εξίσου επικίνδυνη. Πρώτα - πρώτα δεν ενώνει όλο τον κλάδο, δεν ενώνει καν όλους τους δημοσιογράφους, ιδιαίτερα τη νέα βάρδια εργαζομένων που δουλεύουν ακόμα και ανασφάλιστοι σε παραγωγές και διαδίκτυο και χάρη στα καταστατικά των Ενώσεων δεν μπορούν καν να συνδικαλίζονται και να διεκδικούν. Ακόμα περισσότερο, η πορεία της διαφήμισης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την όποια καπιταλιστική ανάπτυξη και την κατεύθυνση που αυτή θα έχει.
Ποια είναι η κατεύθυνση της καπιταλιστικής οικονομίας; Μεταφορές, αγωγοί, υπηρεσίες, εξαγωγές. Εκεί δεν υπάρχει διαφήμιση.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία απολύτως εγγύηση και ούτε μπορεί να υπάρχει σε αυτό το σύστημα, ότι ο πόρος που απαιτείται για να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες σε Πρόνοια, Υγεία, Περίθαλψη, Ασφάλιση, Επικούρηση, επιδόματα κ.λπ. θα είναι εξασφαλισμένος.
Τρίτον, στα σχέδια κυβέρνησης - κεφαλαίου είναι η μετατροπή τελικά του ΕΔΟΕΑΠ σε επαγγελματικό Ταμείο. Αυτό σημαίνει, έξω οι συνταξιούχοι, έξω οι άνεργοι και από όσους εργάζονται ακόμη, ό,τι πληρώνεις παίρνεις, ασπιρίνες δηλαδή. Τι επιπλέον προβλέπει το σχέδιο της κυβέρνησης για τους άνεργους συνάδελφους. Στον ΟΑΕΔ με 360 ή και λιγότερα.
Το Ασφαλιστικό, συνάδελφοι, δεν είναι μόνο σύνταξη, που κάποιοι λένε αν και πότε και ποτέ δεν θα πάρουμε - κακή αρνητική σκέψη - αλλά αφορά τη ζωή: είναι και η Υγεία, η Περίθαλψη, η Πρόνοια, η κάλυψη της επαγγελματικής ασθένειας, της αναπηρίας, της μητρότητας, οι εργασιακές σχέσεις, οι Συλλογικές Συμβάσεις, ένα ολόκληρο πλέγμα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι συζητιέται η μετατροπή του Λιμανιού του Πειραιά σε Ειδική Οικονομική Ζώνη.
Θα πει κάποιος τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Εχει γιατί πρέπει να βλέπουμε συνολικά το σχεδιασμό του αντιπάλου. Οταν σε χώρο με συγκέντρωση μέσων παραγωγής «εισάγεται» κάτι, τότε ανοίγει η πόρτα να επεκταθεί αυτό παντού.
Ετσι θα διαμορφωθεί η κατάσταση. Οσοι από συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΔΣ, είτε ως παρατάξεις είτε και μεμονωμένα, εμπλέκονται σε συζητήσεις, με την έννοια της κουβέντας επί «τεχνικών λεπτομερειών» της πρότασης, για «βελτιώσεις», όσοι ακόμα διαβουλεύονται ή ακόμα ορέγονται διαβουλεύσεις, αποτελούν κίνδυνο για τον κλάδο συνολικά.
Η θέση της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» είναι πως η πρόταση της κυβέρνησης δεν επιδέχεται καμίας βελτίωσης και πρέπει να απορριφθεί συνολικά.
Αλλά δεν είναι μόνο τα επιμέρους ή ειδικά προβλήματα, αν θέλετε.
Αναπτύσσονται και απόψεις ότι με την πρότασή της η κυβέρνηση τελειώνει οριστικά τη δημοσιογραφία.
Το ζήτημα είναι πολύ λεπτό και θέλει μεγάλη προσοχή. Η είδηση, πλέον, έχει μεταβληθεί σε εμπορικό προϊόν, γιατί ο καπιταλιστής, ο μονοπωλιακός όμιλος, που κατέχει τα μέσα παραγωγής, ενδιαφέρεται να πουλάει.
Απ' όσο ξέρω, τυπικά κανόνες δεοντολογίας τα αφεντικά δεν δέχτηκαν ποτέ. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, έχουν κάθε δυνατότητα να τους παρακάμψουν και αυτό κάνουν συστηματικά, και τελικά να γίνει το δικό τους. Εχουν πολλούς τρόπους.
Αλλά, μπαίνει και το ερώτημα: Είναι τα αφεντικά από τη μια και όλοι οι δημοσιογράφοι από την άλλη; Οχι, και μέσα στους δημοσιογράφους υπάρχει σαφώς διαστρωμάτωση, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ανοιχτά με την αστική τάξη, με τα μέτρα, με τα μνημόνια.
Εδώ, ο άλλος χτες ζητούσε να παρέμβει ο στρατός για να γίνουμε ...κράτος!
Υπάρχουν άλλοι που παρότι βλέπουν το τσάκισμα, βάζουν ένα πρώτο πληθυντικό, λέγοντας «να κάνουμε μεταρρυθμίσεις», ή προάγουν τον κοινωνικό αυτοματισμό. Συνειδητά; Πιεζόμενοι; Μικρή σημασία έχει πια.
Αυτή είναι η κατάσταση, αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Ολα αυτά μαζί μάς τσακίζουν τη ζωή.
Ο αγώνας που έχει ξεκινήσει, πρέπει να συνεχιστεί, να ενταθεί, με τον κλάδο σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα και στην κατεύθυνση σύγκρουσης με τη συνολική πολιτική κεφαλαίου, ΕΕ, κυβέρνησης.
Αιχμή, το επαναλαμβάνουμε, να μην έρθει η πρόταση στη Βουλή.
Εμείς προτείνουμε την κήρυξη 24ωρης απεργίας την ερχόμενη βδομάδα, στην προοπτική της κλιμάκωσης, φυσικά τις μορφές θα αποφασίσουν και θα διαμορφώσουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς και 48ωρη εάν η κυβέρνηση τολμήσει να φέρει την πρότασή της στη Βουλή.