ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ

ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΚΤΡΩΜΑ. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΠΝΠ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση στην πρόσφατη παρουσίαση του σχεδίου νόμου για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου ισχυρίζεται ότι θέλει να διασφαλίσει την «ελευθερία του εργαζόμενου» να δουλεύει όσο και όποτε θέλει. Στην πραγματικότητα, όμως, η μόνη «ελευθερία» που αποδέχεται η κυβέρνηση είναι αυτή του εργοδότη, να ορίζει τη δουλειά του εργαζόμενου, όπως ορίζει τη δουλειά μιας μηχανής, με ένα νομοσχέδιο που επιδιώκει να κατεδαφίσει όσα κατακτήθηκαν τα τελευταία 100 και πάνω χρόνια, σε οκτώ βήματα.

Με τον νόμο καθιερώνεται 10ωρη δουλειά, που θα επιβάλλεται από τους εργοδότες με ατομικές συμβάσεις εργασίας για ένα εξάμηνο. Οι δύο επιπλέον ώρες εργασίας θα είναι χωρίς αμοιβή, με την κυβέρνηση να παραπέμπει τον εργαζόμενο σε αναπλήρωσή τους με μειωμένο ωράριο ή άδεια όποτε συμφέρει την επιχείρηση (διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου η οποία προϋπήρχε με τη σύμφωνη γνώμη των σωματείων, αλλά τώρα θα εφαρμόζεται με ατομική συμφωνία εργοδότη - εργαζόμενου, δηλαδή γίνονται ακόμη χειρότεροι οι όροι επιβολής της), το οποίο μπορεί και να μην τηρείται. Αυτό δείχνει η εμπειρία από την εφαρμογή του σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Το νομοσχέδιο μάλιστα δεν κάνει διάκριση εφαρμογής του μέτρου για συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου. Επιπλέον προβλέπεται ότι οι μερικώς απασχολούμενοι όχι μόνο πρέπει να παρέχουν πρόσθετη απασχόληση αν τους ζητηθεί από την επιχείρηση, αλλά αυτό μπορεί να γίνει όχι συνεχόμενα στη βάρδιά τους, αλλά αφού μεσολαβήσει κενό. Αυτό σημαίνει ότι ενώ κάποιος προσλαμβάνεται για 4ωρο, στο τέλος της μέρας με τα διακεκομμένα ωράρια μπορεί να υποχρεώνεται να είναι πολλαπλάσιες ώρες στη δουλειά. Και σ' αυτό υπάρχει εμπειρία από την εφαρμογή του στη χώρα μας. Με λίγα λόγια, αύξηση της απλήρωτης δουλειάς. Ολα αυτά αυξάνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση σε συνδυασμό και με την εντατικοποίηση της δουλειάς.

Επιπλέον αυξάνεται το όριο υπερωριακής απασχόλησης στις 150 ώρες, τις οποίες μονομερώς θα μπορούν να επιβάλλουν οι επιχειρήσεις, ενώ επικαλούμενες «επείγουσας φύσης εργασία», ακόμα κι αυτό το όριο των 150 ωρών μπορεί να ξεπερνιέται. Μέχρι τις 150 ώρες ο εργαζόμενος θα αμείβεται με προσαύξηση μόλις 40%, ενώ με το ισχύον καθεστώς για πάνω από τις 120 ώρες η προσαύξηση είναι 60%. Δηλαδή δουλειά μέχρι τελικής πτώσης, αφού είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου και η εντατικοποίηση της εργασίας υποσκάπτουν την υγεία και προκαλούν κίνδυνο για τη ζωή των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που δεν κατάργησε το νόμο για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου συνεχίζοντας την αύξηση της εκμετάλλευσης, επέβαλε επίσης με νόμο τη δουλειά 32 Κυριακές τον χρόνο για τους εργαζόμενους στο Εμπόριο. Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ επιβάλλει την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

Με το συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο μονιμοποιείται και επεκτείνεται στο έπακρο η τηλεργασία ως νέα μορφή «ευελιξίας», σε όφελος της εργοδοσίας, καθώς αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας, κάνοντας ασαφή τα όρια μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου.

Για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, ιδιαίτερα των ραδιοτηλεοπτικών ομίλων, όλες οι παραπάνω μορφές εργασιακών σχέσεων μπορούν να εφαρμοστούν, αν και ουσιαστικά ήδη εφαρμόζονται ιδιαίτερα με αφορμή την πανδημία, ενώ οι αρνητικές επιπτώσεις μεγεθύνονται από τις προβλέψεις του Νόμου Λιβάνιου που κατοχύρωσε υπέρ των εργοδοτών τη μείωση του προσωπικού και την παραπέρα ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας. Αλλά και με την επιβολή δουλειάς σε όλα τα Μέσα ενός ομίλου με ένα μισθό, που σημαίνει περισσότερες ώρες εντατικοποιημένης δουλειάς.

Για να λειτουργήσει απρόσκοπτα για τους εργοδότες ο εργασιακός μεσαίωνας, η κυβέρνηση μέσα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο παίρνει και επιπλέον μέτρα.

Αφαιρεί και το τελευταίο φύλλο συκής από το εδώ και πολλά χρόνια ξεδοντιασμένο ΣΕΠΕ, μετατρέποντάς το σε «ανεξάρτητη αρχή» που θα αναλάβει τον «έλεγχο» στη «ζούγκλα» της αγοράς εργασίας. Στόχος κυβέρνησης και εργοδοσίας να μην υπάρχει καμιά υποχρέωση και ευθύνη για την παραβίαση έστω και αυτής της κουτσουρεμένης για τα όποια εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει νομοθεσίας. Αλλά και χωρίς υποχρέωση του υπουργείου Εργασίας για τη στελέχωση της Υπηρεσίας, να μην είναι υπόλογη καμία κυβέρνηση για τις ελλείψεις ή τα πεπραγμένα της, με λίγα λόγια να αφαιρεθεί και η τελευταία πιθανότητα των εργαζομένων να διεκδικήσουν έστω και με νομικά μέσα το δίκιο τους.

Υποκριτική είναι και η διάταξη περί «προστασίας από απολύσεις». Στην πράξη οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν προστατεύονται, αλλά ακόμα και στην περίπτωση που δικαιωθούν από τα δικαστήρια, δίνεται στον εργοδότη η δυνατότητα, έναντι κάποιου αντιτίμου, να μην ξαναπροσλάβει τον απολυμένο. Πρόκειται για ένα ακόμα «σήμα» προς την εργοδοσία ότι έχει πλήρη ασυλία να κάνει ό,τι νομίζει με τους εργαζόμενους, αφού εκτός από το ότι θα μπορεί να τους βάζει να δουλεύουν όσο και όπως θέλει, θα τους ξεφορτώνεται και όποτε θέλει. Το ίδιο ισχύει και για όσους συνδικαλιστές πάνε κόντρα σε εργοδότες και κυβερνήσεις, αφού με την κατάργηση της Επιτροπής Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών, που έκρινε μέχρι τώρα τη νομιμότητα της απόλυσης συνδικαλιστών με τη συμμετοχή και δικαστικών, διευκολύνονται τα αφεντικά να ξεφορτώνονται πιο εύκολα όποιον διεκδικεί.

Το νομοσχέδιο πλήττει καίρια το συνταγματικά κατοχυρωμένο απεργιακό δικαίωμα, εισάγοντας την έννοια της «Ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας σε κλάδους κοινής ωφέλειας κατά τη διάρκεια της απεργίας», ίσο με τουλάχιστον το ένα τρίτο της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας πέραν του συνηθισμένου προσωπικού ασφαλείας, πρακτικά δηλαδή εργάζονται σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι στη βάρδια. Αυτό θα επιβάλλεται και στα ΜΜΕ, στο όνομα να υπάρχει τάχα ενημέρωση.

Επιπλέον επιβάλλεται στα σωματεία η εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, η οποία συνδυάζεται με την προηγούμενη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ περί υποχρεωτικής συμμετοχής στη Γενική Συνέλευση που αποφασίζει απεργία τουλάχιστον του 50% των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου σωματείου. Το σκηνικό απεργοσπασίας συμπληρώνεται με τη διάταξη που απαγορεύει την περιφρούρηση της απεργίας, καθώς κάτι τέτοιο συνιστά «παράβαση που θα οδηγεί με δικαστική απόφαση στη διακοπή της απεργίας». Επιπλέον, η δράση των συνδικάτων μπαίνει ακόμα περισσότερο υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους, μέσα από το φακέλωμα, αφού τα μητρώα των σωματείων με όλα τα στοιχεία και τα προσωπικά δεδομένα των μελών τους δίνονται στο υπουργείο, δηλαδή στο κράτος. Ενώ η ηλεκτρονική ψηφοφορία επιβάλλεται και στην περίπτωση της εκλογής των συνδικαλιστικών οργάνων, σε μια ακόμα προσπάθεια να αποκτήσει η εργοδοσία καλύτερη «εικόνα» για το συνδικαλιστικό προφίλ των εργαζομένων, αλλά κυρίως για να ανοίξει δρόμο ανελεύθερων αρχαιρεσιών, επιβολής της επιλογής συνδικαλιστών αρεστών στην εργοδοσία και το κράτος και να ενισχύεται η νοθεία.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Είναι φανερό ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν στην πραγματικότητα ταφόπλακα για τη ζωή των εργαζομένων, αφού καμιά πλευρά του εργασιακού μας βίου δεν γλιτώνει από το τσάκισμα κατακτήσεων που έδιναν μια ανάσα στον εργαζόμενο από το σφίξιμο της εργοδοτικής θηλιάς. Αντίθετα, δεν έμεινε έξω από το σχέδιο νόμου καμιά απαίτηση των εργοδοτών για την πιο αχαλίνωτη εκμετάλλευση του κόσμου της δουλειάς.

Αυτό το έκτρωμα βαφτίζουν πρόοδο και εκσυγχρονισμό.

Δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι και η τελευταία προσπάθεια αφεντικών και κυβερνήσεων να μας γυρίσουν έναν αιώνα πίσω.

Ηδη από τη δεκαετία του '90, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία της καπιταλιστικής κρίσης με τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, όλες οι κυβερνήσεις, με απαίτηση των επιχειρηματικών ομίλων εγχώριων και πολυεθνικών, επιχειρούν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να διευκολύνουν τη συγκέντρωση σε όλο και λιγότερα χέρια, του τεράστιου πλούτου που παράγουν οι πολλοί.

Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αναλάβει με τη σειρά της την εργολαβία να επιτύχει το ξεπέρασμα της τελευταίας καπιταλιστικής κρίσης σε όφελος των αφεντικών, άρα σε βάρος των εργαζομένων. Με κεφάλαια από το Ταμείο Ανάκαμψης θα χρηματοδοτηθεί μεταξύ των άλλων η συγκέντρωση του κεφαλαίου στον κλάδο της οπτικοακουστικής βιομηχανίας, με άξονα υπάρχοντες επιχειρηματικούς ομίλους στα ΜΜΕ. Αυτό προαπαιτεί την εφαρμογή όλων των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων του κυβερνητικού νομοσχεδίου. Τις δόσεις για την αποπληρωμή των δανεικών του Ταμείου πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και στα ΜΜΕ. Με απλήρωτη δουλειά και εργασία λάστιχο, με τρομοκρατία και καταστολή, με μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, όλα εργαλεία βγαλμένα από τον εργασιακό μεσαίωνα.

Σε στρατηγική συμφωνία βρίσκονται και τα κόμματα που κυβέρνησαν έως σήμερα (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) και έχουν βάλει το χέρι τους στις ανατροπές του σταθερού εργάσιμου χρόνου, τις δεκάδες ελαστικές μορφές δουλειάς, τα ΣΔΙΤ και τα δουλεμπορικά γραφεία, την ανασφάλιστη και απλήρωτη δουλειά, τα εργατικά ατυχήματα, τα δεκάδες θύματα της πανδημίας από έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, τις στρατιές ανέργων και μισοαπασχολούμενων ιδιαίτερα των νέων, σε ηλικία που δεν γνώρισαν ποτέ τι σημαίνει δουλειά με δικαιώματα. Ολοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έχουμε και μνήμη και κρίση.

Σήμερα οι δυνατότητες της τεχνολογικής προόδου και της επιστήμης δημιουργούν όλες τις προϋποθέσεις να δουλεύει ο εργαζόμενος σε ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες λόγω τεράστιας παραγωγικότητας της εργασίας, με λιγότερο χρόνο δουλειάς, να ζει από το μισθό του ικανοποιώντας όλες τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις της ζωής. Εμπόδιο σε αυτήν την προοπτική είναι ότι ο τεράστιος πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι, ιδιοποιείται από τα αφεντικά.

Χρέος για τη ζωή και το μέλλον μας είναι όχι μόνο να υπερασπιστούμε το 8ωρο και τις άλλες κατακτήσεις, αλλά να αναδείξουμε την ανάγκη και τη δυνατότητα για μείωση του εργάσιμου χρόνου. Από τώρα να παλέψουμε να μην κατατεθεί στη Βουλή αυτό το νομοσχέδιο - έκτρωμα, να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, για την κατάργηση των ΣΣΕ, για την περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, για την παρεμπόδιση της απεργίας και των διαδηλώσεων. Να έχουμε Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις με μόνο κριτήριο την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της εργατικής οικογένειας.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει συλλογικά να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην απεργία, όχι με διακηρύξεις και εξώδικα αλλά με οργάνωση, δράση και περιφρούρηση σε κάθε τόπο δουλειάς, με ζωντανές, μαζικές συλλογικές διαδικασίες, τις οποίες πρέπει να επιβάλουν οι εργαζόμενοι σε όλες τις Ενώσεις, κόντρα στις δυνάμεις που συνδιαλέγονται με τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις.

Ιδιαίτερα εμείς οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έχουμε πολλές φορές πατήσει την πεπονόφλουδα της καλλιεργημένης αυταπάτης των εξαιρέσεων. Πιο χαρακτηριστική και κοντινή χρονικά η περίπτωση του νόμου λαιμητόμου για την Ασφάλιση, με τα γνωστά αποτελέσματα των μειώσεων σε συντάξεις και παροχές, για τους εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους του κλάδου.

Πρόταση των εκλεγμένων στα ΔΣ των Ενώσεων των ΜΜΕ, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ, είναι η συμμετοχή των εργαζομένων του κλάδου στην πανεργατική πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 3 Ιούνη.

Δεν παζαρεύουμε, απαιτούμε να μην κατατεθεί το αντεργατικό έκτρωμα! Να καταργηθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι και ΠΝΠ για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων!

Αθήνα, 25 Μάη 2021

 

 

 

 

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ έφερε σε πέρας άλλη μια αποστολή την οποία ανέλαβε σε όφελος των αφεντικών, με την επαίσχυντη απόφασή της να κηρύξει ως μέρα γιορτασμού της Πρωτομαγιάς για τους δημοσιογράφους την επίσημη αργία της Τρίτης 4 Μάη, που καθόρισε η κυβέρνηση, αντί να την τιμήσει αποφασίζοντας απεργία και να συμπορευτεί με όλους τους άλλους εργαζόμενους στις 6 Μάη.

Την απόφαση για γιορτασμό της παγκόσμιας μέρας της εργατικής τάξης με απεργία στις 6 Μάη έχουν πάρει το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, Εργατικό Κέντρο Πειραιά, Εργατικό Κέντρο Λαυρίου και Ανατολικής Αττικής, η ΑΔΕΔΥ, δεκάδες άλλα Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες (ανάμεσά τους και η ΠΟΣΠΕΡΤ), καθώς και εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία σε όλη τη χώρα. Η εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ φρόντισε για άλλη μια φορά να αποφασίσει τη δουλική συμπόρευση με αφεντικά και κυβέρνηση, αντί την ενότητα δράσης με την εργατική τάξη δείχνοντας με ποιους είναι (εργοδότες) και ενάντια σε ποιους είναι (τους συναδέλφους μας δημοσιογράφους και όλους τους εργαζόμενους του κλάδου).

Φρόντισε μάλιστα αυτή η πλειοψηφία να το κάνει με τέτοια μεθόδευση στο «διασωματειακό», που οι εργοδότες μας πρέπει να ζηλεύουν, αφού η ικανότητά της τους ξεπέρασε. Είναι να αναρωτιέται κανείς ποιος βάζει τη θηλιά στους εργαζόμενους και ποιος τους κρατά σ' αυτήν. Είναι μόνο τα αφεντικά ή μαζί και η αριστοκρατία τους στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ όπως και η αντίστοιχη πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ;

Αυτή, λοιπόν, η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ αφενός φρόντισε να παρουσιάσει δύο διαφορετικές μέρες γιορτασμού Πρωτομαγιάς διασπώντας τους εργαζόμενους δημοσιογράφους, αντί για μία ενιαία μέρα για όλο τον κλάδο, προτείνοντας 4 Μάη για τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και 5 Μάη για τις εφημερίδες, ώστε να μην κυκλοφορήσουν τη μέρα γιορτασμού της Πρωτομαγιάς όπως γίνεται στον Τύπο από παράδοση. Γιατί όχι όλοι μαζί στις 5 Μάη ή στις 6 Μάη; Γιατί γνωρίζοντας τις διαθέσεις άλλων Ενώσεων του κλάδου των ΜΜΕ για Πρωτομαγιάτικη συμπόρευση με όλους τους άλλους εργαζόμενους στις 6 Μάη, φρόντισε με την τακτική της αυτή να εμποδίσει μια τέτοια απόφαση. Και δουλεύοντας διασπαστικά, έστρωσε το δρόμο σε απόφαση γιορτασμού όλου του κλάδου την ίδια μέρα, ωθώντας τις Ενώσεις του κλάδου να την ακολουθήσουν πλέον σε απόφαση Πρωτομαγιάς - ΑΡΓΙΑΣ και όχι ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ - ΑΠΕΡΓΙΑΣ. Δεν είναι τυχαίο ότι η εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ τις προηγούμενες μέρες έσπερνε φήμες για ρήτρες που θα απαιτήσουν τα αφεντικά από το Πρακτορείο διανομής Τύπου. Αλήθεια ποιον υπηρετούν τέτοιες φήμες; Τους εργαζόμενους στη διανομή του Τύπου ή βοηθά σε έναν συνολικό εκβιασμό για να μην γιορταστεί η Πρωτομαγιά όπως αρμόζει για τους εργαζόμενους με απεργία, αλλά με κρατική - κυβερνητική αργία; Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η τακτική βολεύει συνολικά τα αφεντικά να εκβιάζουν τους εργαζόμενους. Στη συνέχεια τα αφεντικά του Τύπου βγήκαν δημόσια ενάντια στην Πρωτομαγιάτικη απεργία στις 6 Μάη.

Ετσι η εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ φρόντισε μεθοδευμένα να συμβάλει σηκώνοντας εμπόδια στην αναγκαιότητα κοινής αγωνιστικής Πρωτομαγιάτικης δράσης με όλους τους άλλους εργαζόμενους όχι μόνο των δημοσιογράφων αλλά ολόκληρου του κλάδου. Λες και είναι βαλτή να καλλιεργεί αντιθέσεις ανάμεσα σε εργαζόμενους σε δόξα των αφεντικών. Και μάλιστα σε μια περίοδο ολοένα εντεινόμενης γενικής αντεργατικής εφόδου σε ό,τι απέμεινε από τα εργασιακά δικαιώματα για να βγουν τα αφεντικά από την οικονομική κρίση συνθλίβοντας όμως όλους τους εργαζόμενους και τους δημοσιογράφους.

Σ' αυτή την αθλιότητα έχουν συμβολή και άλλες δυνάμεις του χώρου, πρώτα απ' όλα κάποιοι του ΣΥΡΙΖΑ (βλέπε ΕΠΗΕΑ), που μιλούσαν παραπλανητικά όπως αποδείχτηκε για Πρωτομαγιάτικη απεργία στις 6 Μάη αλλά συνταυτίστηκαν με την εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ, κάποιοι άλλοι που δεν τους ένοιαζε η μέρα γιορτασμού αρκεί να ήταν ενιαία για όλους, συμβάλλοντας αντικειμενικά στην Πρωτομαγιά των λουλουδιών.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Φέτος, 135 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγο, που ως επιστέγασμα της είχε την καθιέρωση της 8ωρης δουλειάς, η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες έρχεται να επιβάλει:

Την κατάργηση του 8ωρου και την αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, με αύξηση των απλήρωτων ωρών δουλειάς, που αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης, η ολοένα επεκτεινόμενη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και η τηλεργασία, μορφές που καταργούν τη σχέση εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου αλλά και πληρωμένης και απλήρωτης δουλειάς, υποτάσσοντας όλο το χρόνο μας στις απαιτήσεις της εργοδοσίας και της ολοένα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης, ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους, ενώ δεν αφήνουν χρόνο για ξεκούραση, οικογενειακή και κοινωνική ζωή, με μισθούς τσακισμένους που δεν ικανοποιούν τις ανάγκες των οικογενειών μας και νέους κινδύνους για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα με την κεφαλαιοποιητική λαιμητόμο που έχουν ετοιμάσει. Οπως λαιμητόμο έχουν ετοιμάσει στην απεργιακή πάλη και στη συνδικαλιστική δράση συνολικά.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Αυτή η ενιαία επίθεση κράτους - κυβέρνησης - εργοδοσίας - ΕΕ, των κομμάτων τους απαιτούν ενιαία απάντηση από όλους τους εργαζόμενους. Η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε, αντί για απεργιακή κινητοποίηση στις 6 Μάη ως μια πρώτη δυναμική απάντηση όλων των εργαζομένων στα σχέδια αυτά, να στείλει τους εργαζόμενους παρέα με την εργοδοτική ΓΣΕΕ να ...μαζέψουν λουλούδια στους αγρούς.

Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» εξαρχής στήριξε τη συμμετοχή των δημοσιογράφων στην απεργία της 6ης Μάη. Μπροστά στα αδιέξοδα που δημιούργησε η πρόταση του προεδρείου με απεργία στις 4/5 στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και στις 5/5 στον Τύπο, ως ύστατη υποχώρηση και μπροστά στον κίνδυνο διάσπασης του ενιαίου απεργιακού μετώπου, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη να στηριχθούν εργαζόμενοι απέναντι στην επίθεση από πολυπλόκαμους μηχανισμούς της εργοδοσίας, πρότεινε ενιαία απεργιακή κινητοποίηση όλου του κλάδου την Τετάρτη 5/5, όπως εξάλλου παραδοσιακά γίνεται με τη συμμετοχή των δημοσιογράφων στις απεργιακές κινητοποιήσεις.

Η κυβερνητική - εργοδοτική πλειοψηφία στην ΕΣΗΕΑ απέρριψε αυτές τις προτάσεις γιατί είχε άλλο σκοπό, τη συμπόρευση με την αργία της κυβέρνησης και των αφεντικών.

Τους εργαζόμενους του κλάδου της ενημέρωσης, δημοσιογράφους, αλλά και τεχνικούς και διοικητικούς υπάλληλους, που πληρώνουν πάντα το μάρμαρο της υποταγής στα εργοδοτικά κελεύσματα, αυτούς που αποτελούν την πραγματική πλειοψηφία στον κλάδο, καθώς και κάθε τίμιο συνδικαλιστή στις Ενώσεις των ΜΜΕ, τους καλούμε να ξεπεράσουν τα εμπόδια που επιχειρούν να ορθώσουν οι κυβερνητικοί - εργοδοτικοί «συνδικαλιστές», να συμβάλλουν στην πραγματική ενημέρωση του κόσμου της δουλειάς και με τη φυσική τους παρουσία στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα.

Στην Αθήνα: Πέμπτη 6 Μάη, Πλατεία Συντάγματος, ώρα 10 π.μ.

Στην προσυγκέντρωση με το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ πλατεία Κάνιγγος, ώρα 9.15 π.μ.

 

 

 

 

TΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ; ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Αυτή την περίοδο η κυβέρνηση είναι έτοιμη, όπως φαίνεται από τις αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του υπουργού Εργασίας και του αρμόδιου για την Κοινωνική Ασφάλιση υφυπουργού, να φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική ένταξη της Επικουρικής Κοινωνικής Ασφάλισης σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα, δηλαδή την πλήρη και οριστική ιδιωτικοποίησή της, προκειμένου οι ασφαλιστικές εισφορές να γίνουν ένας ακόμη μοχλός κερδοφορίας του κεφαλαίου, με χίλιους δυο κινδύνους για τις συντάξεις μας.

Ετσι οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν εισφορές, αλλά δεν είναι σίγουρο αν θα πάρουν σύνταξη. Αλλωστε, οι ίδιοι που το προωθούν μιλούν καθαρά για τους κινδύνους να χαθούν τα λεφτά των εργαζομένων από το τζογάρισμα των ασφαλιστικών εισφορών και να χαθούν οι συντάξεις. Οι οικονομικές κρίσεις καθώς και οι πτωχεύσεις ασφαλιστικών εταιρειών και άλλων χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων αυτό επιβεβαιώνουν.

Αυτή την περίοδο, που η κυβέρνηση βάζει την Επικουρική Ασφάλιση υποχρεωτικά με νόμο στη λαιμητόμο της αδηφαγίας του κεφαλαίου, ταυτόχρονα πραγματοποιεί έλεγχο στον ΕΔΟΕΑΠ, με κλιμάκιο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που αφορά σε ανείσπρακτο αγγελιόσημο, από το 2005 μέχρι 2014.

Ανείσπρακτο αγγελιόσημο σημαίνει ότι τα αφεντικά των αστικών ΜΜΕ, ενώ εισέπραξαν μέσω των διαφημίσεων το αγγελιόσημο, δεν το πλήρωσαν στον ΕΔΟΕΑΠ, αλλά το έβαλαν στα ταμεία τους. Ακόμη και αν άλλοι επιχειρηματίες - διαφημιζόμενοι τους άφησαν χρέη από διαφημίσεις και επικαλεστούν ανείσπρακτο αγγελιόσημο, ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν στον ΕΔΟΕΑΠ ως Ασφαλιστικό Ταμείο των εργαζομένων και να λύσουν οι ίδιοι τις μεταξύ τους, μεταξύ επιχειρηματιών, χρηματικές οικονομικές διαφορές και όχι σε βάρος των εργαζομένων.

Βεβαίως όλες οι Διοικήσεις του ΕΔΟΕΑΠ έχουν ευθύνη γιατί άφησαν τα αφεντικά να φουσκώνουν με χρέη το Ταμείο μας. Αλλά την ίδια ευθύνη έχουν και όλες οι κυβερνήσεις που δεν πήραν κανένα μέτρο ώστε τα αφεντικά των ΜΜΕ να πληρώσουν τα χρέη τους στο Ταμείο. Αλήθεια, γιατί δεν κυνήγησαν και δεν κυνηγά και η σημερινή κυβέρνηση τα αφεντικά να πληρώσουν;

Επίσης η τωρινή Διοίκηση μιλά για έλεγχο που οφείλει σύμφωνα με το νόμο να κάνει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, δηλαδή ο ΕΦΚΑ που είναι ο αποκλειστικά αρμόδιος για αυτό, γιατί ο ΕΔΟΕΑΠ δεν έχει σύμφωνα με νόμο αρμοδιότητα να ελέγχει και να καταλογίζει το αγγελιόσημο.

Και μπαίνει αντικειμενικά το ερώτημα: Αν ο ΕΦΚΑ δεν ελέγχει και δεν καταλογίζει, η Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ θα αφήνει να χάνονται χρήματα που ανήκουν στο Ταμείο, δηλαδή στους εργαζόμενους; Δεν θα κάνει τίποτα για να διεκδικήσει χρήματα που του ανήκουν, αλλά χρωστούν οι εργοδότες;

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Το «εναρκτήριο λάκτισμα» για το τσάκισμα των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, άνεργων και συνταξιούχων στον κλάδο των ΜΜΕ δόθηκε με τον αντιασφαλιστικό «νόμο - λαιμητόμο» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τότε που με συμπαιγνία των κυβερνητικών - εργοδοτικών συνδικαλιστών στον κλάδο, αυτών που πρόσκεινται σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, σε στενή σύνδεση με το υπουργείο Εργασίας επέβαλλαν, εργαλειοποιώντας ωμούς εκβιασμούς, όλες τις απαιτήσεις της εργοδοσίας. Και την τριχοτόμηση του ΕΔΟΕΑΠ και αναλογιστικές μελέτες ξεχωριστά ανά κλάδο και επανυπολογισμό με προσαρμογή προς τα κάτω των παροχών και πρόσληψη μάνατζερ με γενική ευθύνη διοίκησης και εκπροσώπηση της εργοδοσίας στο ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ με δικαίωμα βέτο.

Αυτή η διαδικασία άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο είτε να μετατραπεί ο ΕΔΟΕΑΠ σε επαγγελματικό ταμείο, δηλαδή να ενταχθεί σε μια μορφή κεφαλαιοποιητικού συστήματος, είτε μέσω της διάσπασης της επικούρησης από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να ενταχθεί αυτή στον ΕΟΠΥΥ και η επικούρηση στον ΕΦΚΑ. Με δραστική μείωση και των παροχών και των συντάξεων.

Αυτήν την πραγματικότητα επιχειρούν να συσκοτίσουν σήμερα όλες οι πλευρές του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που με σειρά ανακοινώσεων, παίρνοντας αφορμή από τον διαχειριστικό έλεγχο του Γενικού Λογιστηρίου στον ΕΔΟΕΑΠ, κάνουν μπαλάκι ο ένας στον άλλον τις απαράγραπτες κοινές τους ευθύνες για τη μείωση των δικαιωμάτων μας σε υγεία, επικούρηση και πρόνοια, όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Αλλωστε, το εφάπαξ για όσους ασφαλίζονται μετά το 2017 έχει καταργηθεί.

Σε αυτήν τη συγκυρία μήπως ο έλεγχος γίνει ένας ακόμη μοχλός εκβιασμού, για την ένταξη του επικουρικού μας Ταμείου στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα;

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Χρειάζεται επαγρύπνηση. Τέτοιες ενέργειες, όπως άλλωστε και οι αναλογιστικές μελέτες, με δεδομένη την εκπροσώπηση των αφεντικών στη Διοίκηση του Ταμείου, την ουσιαστική άρνηση πληρωμής του 2%, σε συνδυασμό με το δικαίωμα του βέτο που διαθέτουν, προοιωνίζουν αρνητικές εξελίξεις και κινδύνους για τα δικαιώματά μας σε επικούρηση και υγεία.

Αλλωστε, είναι καλά γνωστό ότι στρατηγικό στόχο της κυβέρνησης ΝΔ, όπως και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί η ιδιωτικοποίηση όχι μόνο της επικουρικής σύνταξης αλλά και της ανταποδοτικής, εξασφαλίζοντας μόνο τη λεγόμενη εθνική, δηλαδή ένα ελάχιστο μέρος της κύριας σύνταξης, τα 384 ευρώ. Και τα δύο κόμματα της αστικής διαχείρισης συγχρονίζονται στην Οδηγία της ΕΕ για την καθιέρωση του συστήματος των «τριών πυλώνων», που προβλέπουν υποχρεωτικό πυλώνα Ασφάλισης - ΕΦΚΑ, που θα δίνει ελάχιστες συντάξεις και παροχές Υγείας, επαγγελματική ασφάλιση που θα λειτουργεί με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και ανταποδοτικές παροχές με βάση τις εργατικές και μόνο εισφορές και την ιδιωτική ασφάλιση, όπου πάλι θα πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Αυτά, άλλωστε, επιβεβαιώνονται και στο πρόσφατο πόρισμα της επιτροπής Πισσαρίδη.

Στην ουσία, η πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων υπακούει στην απαίτηση του κεφαλαίου για το τσάκισμα του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», ώστε να βελτιωθούν τα περιθώρια ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των επιχειρήσεων, με ταυτόχρονο άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο στον τομέα της Υγείας και Ασφάλισης, μέσω του τζογαρίσματος των ασφαλιστικών εισφορών που προορίζονται για συντάξεις και τη γιγάντωση των μονοπωλίων της Υγείας, καθώς το δημόσιο σύστημα θα μένει ανοχύρωτο σε υποδομές, εξοπλισμό και προσωπικό. Αυτής της δυσοίωνης πραγματικότητας είμαστε μάρτυρες όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Εχουμε όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ τη «συλλογική ευθύνη» να μην πέσουμε στο νέο δόκανο κυβέρνησης, εργοδοσίας και των «συνδικαλιστών» τους. Εχουμε κάθε δικαίωμα και καθήκον να απαιτούμε κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα σε επικούρηση, ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, πρόνοια, όχι κάτω από το επίπεδο των σημερινών, που θα διευρύνονται διαρκώς, καθώς αυτό επιβάλλουν οι κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, αυτό απαιτείται για την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων και των οικογενειών τους.

Είναι ώρα για τους εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους του κλάδου να πάρουμε την ευθύνη στα δικά μας χέρια.

Η δική μας προοπτική είναι: Ενα ενιαίο, υποχρεωτικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν καθολικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, που θα εξασφαλίζει συντάξεις και παροχές για όλους, αντίστοιχες των λαϊκών αναγκών.

Καμιά αναμονή, καμιά ανάθεση για «λύσεις» στους συνδικαλιστές της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Εγκαιρα πρέπει να οργανωθούμε «από τα κάτω», σε κάθε τόπο δουλειάς για αγωνιστική διεκδικητική δράση. Μόνο έτσι θα αποκρούσουμε αποτελεσματικά τα καινούργια εκβιαστικά διλήμματα!

Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ καλεί τους εργαζόμενους από σήμερα σε αγωνιστική επαγρύπνηση και οργάνωση της πάλης για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικοασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Μόνο με τέτοια κατεύθυνση μπορούμε να εμποδίσουμε το παραπέρα τσάκισμα δικαιωμάτων, να διατηρήσουμε κατακτήσεις και δικαιώματα, να αποσπάσουμε νέα, συμβάλλοντας στον αγώνα για εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, που να ικανοποιεί όλες τις σύγχρονες ανάγκες μας!

Αθήνα, 29 Απρίλη 2021