Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Είναι γεγονός ότι όλα τα κατεκτημένα δικαιώματά μας έχουν δεχτεί απανωτά χτυπήματα από τη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, με βασικό μοχλό τα μνημόνια. Κυβερνήσεις, εργοδότες, ΕΕ, σε κοινό αντεργατικό μέτωπο εξαπέλυσαν γενική επίθεση σε όλες τις πτυχές της δουλειάς μας και της ζωής των οικογενειών μας, τσακίζοντας μισθούς, συντάξεις, φοροληστεύοντας με τις υπέρογκες αυξήσεις σε έμμεσους φόρους στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, με την επιβολή του ΕΝΦΙΑ, με τη δραστική μείωση του αφορολόγητου, με αυξήσεις σε τιμές ηλεκτρικού ρεύματος, εισιτηρίων κ.λπ., με περικοπές σε παροχές υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας, με περικοπές διαφόρων επιδομάτων.
Βασική κατάκτηση που σήμερα έχει καταργηθεί είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), που υπογράφονταν ανάμεσα στα συνδικάτα και τους εργοδότες. Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, επέβαλε την αντικατάσταση των ΣΣΕ με τις ατομικές συμβάσεις, που έχουν σχεδόν γενικευτεί, ρίχνοντας τους μισθούς μας - και όχι μόνο - στα τάρταρα. Επίσης, αρνητική συνέπεια αυτής της πολιτικής σε βάρος μας είναι η εντατικοποίηση της δουλειάς, που συνοδεύει τις απολύσεις και την επιβολή «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων.
Οι ΣΣΕ είναι μια μεγάλη κατάκτηση των εργαζομένων, μέσα από πολύμορφους αγώνες διαχρονικά απέναντι στην εργοδοσία, προκειμένου να διεκδικούμε συλλογικά και ενιαία, απέναντι στην ενιαία αντεργατική δράση των αφεντικών, λύσεις στα κοινά μας προβλήματα. Να μην είναι κανένας μόνος του απέναντι στην εργοδοσία. Η υπογραφή των ΣΣΕ ήρθε ως αποτέλεσμα αυτών των αγώνων.
Εφερνε αυξήσεις στους μισθούς μας, κλιμάκια ανά διετία, διάφορα επιδόματα (γάμου, παιδιών κ.ά.), διάφορες άδειες, (γονικές κ.ά.), μέτρα υγείας και ασφάλειας, πολλές ακόμα κατακτήσεις που αφορούσαν το σύνολο της ζωής μας.
Κυβερνήσεις, ιδιαίτερα η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εργοδοσία, ΕΕ, συνεχίζουν αμείωτα την αντεργατική επίθεση στο όνομα της ενίσχυσης της ανάπτυξης των επιχειρηματικών ομίλων και αυτών που έχουν στην ιδιοκτησία τους εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, προβάλλοντας μέσα από το κάλπικο σύνθημα περί «δίκαιης ανάπτυξης» ότι τάχα θα βελτιωθεί και η ζωή των εργαζομένων. Αλλά ταυτόχρονα, όλοι μαζί αναφωνούν ότι το να επιστρέψουμε σε τακτικές του παρελθόντος «υπονομεύει την ανάπτυξη». Αυτό σημαίνει να ξεχάσουμε τις διεκδικήσεις ικανοποίησης βασικών αναγκών μας. Αλλωστε, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ενισχύσει πολύμορφα τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα, χρειάζεται να βάλουμε μπροστά τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, όλων των ειδικοτήτων.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους του κλάδου, να συμβάλλουν αποφασιστικά και με την παρουσία τους στην επιτυχία του συλλαλητηρίου που οργανώνει το ΠΑΜΕ την ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΓΕΝΑΡΗ, ημέρα ψηφοφορίας στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο, ώρα 18.00 ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ.
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΝΙΓΓΟΣ ΩΡΑ 17.30
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους του κλάδου, να συμβάλουν αποφασιστικά και με την παρουσία τους στην επιτυχία της απεργιακής συγκέντρωσης της ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 12 ΓΕΝΑΡΗ, ΩΡΑ 12.00, ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ.
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΝΙΓΓΟΣ ΩΡΑ 11.30
Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ καλεί τους επί 18 μήνες απλήρωτους εργαζόμενους του «Mega» σε αποφασιστικό και ανυποχώρητο αγώνα, προκειμένου να εξοφληθούν όλες οι οφειλές προς αυτούς από πρώην, τωρινούς και επίδοξους «μετόχους».
Οπως είχε επανειλημμένα τονίσει εδώ και πάνω από ένα χρόνο, μιλάμε για εκπροσώπους ορισμένων από τους μεγαλύτερους μονοπωλιακούς ομίλους της χώρας, και ως εκ τούτου δεν χωράει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ για έλλειψη ρευστότητας και άλλες τέτοιες φλυαρίες.
Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ στην τελευταία συνέλευση εργαζομένων του «Mega» υπογράμμισε πως η μόνη διεκδίκηση εκ μέρους τους πρέπει να είναι η εξόφληση όλων των οφειλών προς αυτούς και η διασφάλιση των δικαιωμάτων τους.
Προειδοποίησε πως κάθε άλλη ενέργεια και με τη συμβολή της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, στην κατεύθυνση προτροπής προς τους μετόχους του «Mega» και όσους άλλους καπιταλιστές ή τραπεζίτες εμπλέκονται στην υπόθεση για να «διασώσουν» το κανάλι ώστε να έχουν δουλειά, τους εμπλέκει στις μυλόπετρες του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, με ολέθρια αποτελέσματα για τους ίδιους. Γιατί ούτε οι θέσεις εργασίας όλων διασφαλίζονται, ούτε τα εργασιακά τους διακαιώματα, αφού θέλουν πάμφθηνους και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους. Γι' αυτό υπογράμμισε ότι ακόμα κι αν το κανάλι «σωζόταν», τίποτα δεν τους εξασφάλιζε ότι δεν θα τους άδειαζαν στην επόμενη στροφή. Οι «μέτοχοι» δεν χάνουν, από το μόχθο των εργαζομένων κερδίζουν και διασφαλίζουν τα κεφάλαιά τους, οι εργαζόμενοι είναι οι χαμένοι.
Οι εξελίξεις αυτές ξεσκεπάζουν ακόμα περισσότερο τις πλειοψηφίες στα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου, που αντί να οργανώνουν έστω και στοιχειώδεις διεκδικητικούς αγώνες, επιδίδονται στις συνεννοήσεις με τα αφεντικά, στηρίζοντας απροκάλυπτα τα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα και «στηρίζουν» τις απεργίες με «ανακοινώσεις»!
Σαν να μην υπήρχαν «χίλιοι λόγοι» λόγω της κατάστασης των εργαζομένων στον κλάδο, συμπεριλαμβανομένων και των εργαζομένων στο «Mega», για να πορευθούμε μαζί με χιλιάδες άλλους εργαζόμενους στο δρόμο του αγώνα, με αφετηρία τη συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις ενόψει της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου - εκτρώματος, ένα δρόμο που οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες απέρριψαν.
Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ στέκεται αλληλέγγυο στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων του «Mega» και τους καλεί ακόμα μια φορά να ξεπεράσουν τις αυταπάτες και πρώτα - πρώτα όσους τις καλλιεργούν και να συνταχθούν αγωνιστικά με τους εργαζόμενους που παλεύουν και διεκδικούν αντί να ζητιανεύουν το «έλεος» των αφεντικών.
Συναδέλφισες, συνάδελφοι
Η εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, συγκροτημένη από δυνάμεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισαν να μην απεργήσουν οι δημοσιογράφοι ενάντια στο πολυνομοσχέδιο με τα νέα σφοδρά αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή, αλλά και την παρεμπόδιση των σωματείων να αποφασίζουν την κήρυξη απεργίας.
Και αυτό τη στιγμή που η εργοδοσία στηριγμένη στο αντεργατικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των προηγούμενων κυβερνήσεων προχωρά ακάθεκτη στη σφαγή όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν ακόμη απομείνει συνολικά και στον κλάδο. Ενώ νέοι κίνδυνοι εμφανίζονται για περικοπές σε ασφαλιστικά δικαιώματα και παροχές υπηρεσιών Υγείας.
Με την απόφασή της αυτή, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ αποκάλυψε για άλλη μια φορά ότι αποτελεί ένα από τα καλά εργαλεία αφεντικών και κυβέρνησης για το πέρασμα της αντεργατικής πολιτικής στον κλάδο, όχι μόνο γιατί βάζει πλάτες συμφωνώντας με την πολιτική τους, αλλά και γιατί βάζει τους εργαζόμενους να απεμπολήσουν κάθε τους δικαίωμα και βεβαίως το μεγάλο τους διεκδικητικό όπλο της απεργίας και της οργάνωσης της πάλης, μπροστά στην ανελέητη επίθεση ενάντιά τους.
Επιστρατεύοντας «επιχειρήματα» που ξεκινούσαν από τη «στάση αναμονής» που πρέπει να διατηρήσουν οι δημοσιογράφοι αυτόν τον καιρό, έως το «να δούμε τα μέτρα» και έως το «δεν μας αφορά η απεργία», τόσο η συγκεκριμένη όσο και γενικότερα η υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία αποκάλυψαν με τον πιο χτυπητό τρόπο τον επικίνδυνο για τους εργαζόμενους ρόλο τους.
Εφτασαν να επικαλεστούν και την αναγκαιότητα «οργάνωσης» της απεργίας, οι άνθρωποι που αρνούνται και την πιο στοιχειώδη οργάνωση και περιφρούρηση των αγώνων, οι άνθρωποι που δεν θέλουν με τίποτα να αναλάβουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεσή τους στα χέρια τους.
Αλλά η «στάση αναμονής» που προκρίνουν αφορά μόνο τους αγώνες των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση και ταξική αλληλεγγύη. Γιατί όταν πρόκειται για συναντήσεις και συνδιαλλαγές, με κυβέρνηση και εργοδοσία, εκεί όχι μόνο «στάση αναμονής» δεν υπάρχει, αλλά παίρνονται και «πρωτοβουλίες» συνδιαμόρφωσης της αντεργατικής πολιτικής.
Η πρόσφατη πείρα των εργαζομένων με τον ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να οδηγήσει σε συμπεράσματα, καθώς τα αποτελέσματα της «διάσωσης» ήδη έχουν αρχίσει να φαίνονται στις τσέπες τους.