ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ & ΜΜΕ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ

 Η τελευταία διετία χαρακτηρίστηκε από την περικοπή μιας σειράς παροχών και κλείσιμο τμημάτων όπως το κυτταρολογικό, στο όνομα εξορθολογισμού των δαπανών και νοικοκυρέματος του οργανισμού "για να μην μπει χέρι" στα αποθεματικά του Ταμείου. Πρακτική πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές του μνημονίου και την πολιτική της κυβέρνησης, αυτής δηλαδή που κινείται στη λογική των περικοπών, προκειμένου να φορτώσει τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Σύμφωνα, μάλιστα, με την ενημέρωση που έκανε τότε - στις αρχές του 2010 - η ίδια η πρόεδρος του Οργανισμού, υπολόγιζαν να εξοικονομήσουν περίπου 4-5 εκατομμύρια ευρώ από τις περικοπές και τουλάχιστον άλλα 2,5 εκατομμύρια από τις νέες συμβάσεις με τις κλινικές. Τελικά, το 2010 έκλεισε με έλλειμμα 18,5 εκατομμυρίων.

Ο απολογισμός της διοίκησης παρουσιάζει σαν βασικές αιτίες του ελλείμματος, την ραγδαία αύξηση των ασφαλισμένων που συνταξιοδοτήθηκαν, λόγω του νέου ασφαλιστικού νόμου. Ταυτόχρονα, αναφέρει ως αιτία στο κομμάτι των εσόδων την μείωση των εισροών από αγγελιόσημο λόγω μείωσης της διαφημιστικής δαπάνης και την πτώση του ΧΑΑ. Αφήνεται επίσης να εννοηθεί ότι η τρύπα θα συνεχίσει να μεγαλώνει γιατί η αύξηση των νέων ασφαλισμένων είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με τα έσοδα από το αγγελιόσημο.

Στην πραγματικότητα, η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ αποκρύπτει την πραγματική αιτία για την κατάσταση που βρίσκεται ο Οργανισμός, αλλά και τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων και το σύστημα Υγείας γενικότερα. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απαξιώνουν τα δημόσια νοσοκομεία. Τα αφήνουν χωρίς προσωπικό και εξοπλισμό για ιατρικές εξετάσεις, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν συνεχώς τα νοσήλια και τα εισιτήρια στα εξωτερικά ιατρεία . Εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάζονται εξαιτίας των τεράστιων προβλημάτων στο χώρο της δημόσιας Υγείας να καταφεύγουν σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και κλινικές. Να γιατί το διάστημα 1997 – 2007 ο συνολικός τζίρος του ιδιωτικού τομέα Υγείας από 580 εκατ. € υπερδιπλασιάστηκε στα 1,8 δις € και το 2009 έφτασε τα 2,3 δις€

Το κόστος στην Υγεία επιβαρύνουν επίσης τα κέρδη των βιομηχανιών του φαρμάκου, του υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού. Τα συνολικά κέρδη των 116 μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιρειών το 2009 ήταν 516 εκατ. €. Αυτοί οι τεράστιοι τζίροι των εμπόρων υγείας είναι λεφτά άμεσα των εργαζομένων ή έμμεσα από τα ασφαλιστικά τους ταμεία.

Από το 2000 μέχρι το 2010, σύμφωνα με το φετινό οικονομικό απολογισμό του ΕΔΟΕΑΠ, οι ασφαλισμένοι αυξήθηκαν από 7.949 σε 18.131, δηλαδή κατά 128%.
Ομως, την ίδια περίοδο, οι δαπάνες για νοσοκομειακή περίθαλψη αυξήθηκαν κατά 328%, για τα φάρμακα κατά 385%, για τις παρακλινικές εξετάσεις κατά 420% και για ιατρικές επισκέψεις κατά 238%.

Τρομακτικές αυξήσεις - αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής (είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με ΝΔ) που επιβάλλει απανωτές και μεγάλες αυξήσεις στα νοσήλια, στα φάρμακα και το κόστος των παρακλινικών εξετάσεων! ΔΗΛΑΔΗ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, πηγή κερδοφορίας του κεφαλαίου και τους ασθενείς πελάτες.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος, ο οποίος, σε συνδυασμό με τις πάσης φύσεως σκανδαλώδεις αποφάσεις της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ και την τακτική στήριξης των ιδιωτικών συμφερόντων, κάνει το οικονομικό πρόβλημα εκρηκτικό και εμφανίζει ως... "μονόδρομο" και... "νοικοκύρεμα" τις περικοπές παροχών προς τους ασφαλισμένους.


Η κυβέρνηση περικόπτει τις κρατικές δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και επεκτείνει την ιδιωτικοποίηση της Υγείας. Η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ ασπάζεται πλήρως και εφαρμόζει αυτήν την πολιτική.
Στο διά ταύτα, οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν ακριβά για υπηρεσίες Υγείας είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.

Οσο η Υγεία, το φάρμακο, η περίθαλψη παραμένουν εμπόρευμα και όχι κοινωνικά αγαθά, όσο η κυβέρνηση προωθεί νέες περικοπές στην Υγεία, συγχωνεύσεις νοσοκομείων, πλήρη ιδιωτικοποίηση, τόσο η μαύρη τρύπα του ελλείμματος στον ΕΔΟΕΑΠ θα μεγαλώνει.

Ταυτόχρονα, η καπιταλιστική οικονομική κρίση, που πλήττει έντονα και τις επιχειρήσεις των ΜΜΕ, θέτει υπό αμφισβήτηση το αγγελιόσημο ακόμα κι από τους ίδιους τους εργοδότες μας, προκειμένου να μειώσουν το κόστος της διαφήμισης.
Το ΧΑΑ θα πέφτει συνέχεια απαξιώνοντας ακόμα περισσότερο τα αποθεματικά του Ταμείου που είναι τοποθετημένα σε μετοχές και αμοιβαία, αλλά και σε ομόλογα δημοσίου που η τιμή αγοράς τους καταρρακώνεται.
Η εισφοροδιαφυγή και οι διευκολύνσεις στους εργοδότες θα επικυρώνονται με νόμους του κράτους στο όνομα της προστασίας της επιχειρηματικότητας και η ανεργία και η ανασφάλιστη εργασία θα αυξάνονται.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός!

Πρέπει να χτυπήσουμε την καρδιά του προβλήματος. Χρειαζόμαστε έναν ΕΔΟΕΑΠ που δε θα κάνει απλά διαχείριση της αντιασφαλιστικής πολιτικής, αλλά θα αντιστέκεται σ' αυτήν.
Χρειαζόμαστε έναν ΕΔΟΕΑΠ που θα διεκδικεί, μαζί με τους εργαζόμενους, την εξασφάλιση της δωρεάν δημόσιας Υγείας για όλους.
Να πληρώσουν αυτοί που φταίνε για τα ελλείμματα, για την υπόσκαψη της υγείας του λαού.
Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στην Υγεία και στην παραγωγή φαρμάκων.


Η ανάγκη της αποφασιστικής αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στον ΕΔΟΕΑΠ έχει γίνει σήμερα ακόμη περισσότερο επιτακτική και επείγουσα.
Μόνη εγγύηση είναι η ψήφος στους υποψηφίους για το ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, που υποστηρίζει το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ

• Στην ΕΣΗΕΑ:
Ζαχαρόπουλος Γιάννης
Μουσγάς Γιώργος
Τράιου Ελένη

Για την Εξελεγκτική: Καρρέρ Αρης

• Στην ΕΠΗΕΑ:
Βαλσαμάκη Βασιλική
Σαντζαρίδης Παναγιώτης

Για την Εξελεγκτική: Τσώκος Χρήστος

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΕΣΥ

 

ΣΤΗΝ ΕΣΗΕΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ»

Για το ΔΣ:
     
1 Αδαμίδου Σοφία ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
2 Ανδριώτης Γιάννης ΚΕΡΔΟΣ
3 Αργυρόπουλος Κυριάκος ΣΚΑΪ
4 Ασημακοπούλου Γιούλη 902
5 Βογιατζάκη Δώρα ANTENNA
6 Βουνάτσου Βούλα ΕΘΝΟΣ
7 Βρανάς Σταύρος ESPRESSO
8 Δαράκης Γιώργος ΕΡΤ
9 Δέτσικας Κώστας ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
10 Ευσταθίου Γιάννης 902
11 Ζαγγανάς Γιάννης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
12 Ζαχαρόπουλος Γιάννης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
13 Ζώνιος Δημήτρης ΝΙΚΗ - ΑΘΗΝΑ 9,83
14 Θεοδωρόπουλος Παναγιώτης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
15 Καλαμούκης Θύμιος ΣΚΑΪ
16 Καλυβιώτη Βάσω ΕΡΤ
17 Καντζιλιέρης Γιώργος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
18 Καπαγερίδης Γιάννης BET TV.GR
19 Καραγιάννης Γιώργος ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
20 Κογκαλίδης Γιώργος ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
21 Κουβελιώτη Ρένα ALPHA
22 Κυρίτση Αγλαϊα ΕΡΤ
23 Κωτσαλάς Γιάννης ALTER
24 Λιβιτσάνος Γεράσιμος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
25 Μηλιώνης Γιώργος ΑΠΕ
26 Μορφόπουλος Ανδρέας SPΟRTDAY
27 Μουσγάς Γιώργος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
28 Μπαϊλης Πάνος ΑΝΕΡΓΟΣ
29 Μπίτσικα Παναγιώτα ΒΗΜΑ
30 Μπόλκας Χάρης ALPHA
31 Μυρίλλα Δήμητρα ΑΝΕΡΓΗ
32 Νούσιας Ζήσης 902
33 Πάνος (Πάνου) Σπύρος STAR
34 Πενταράκης Γιώργος 902
35 Πηγαδάς Νίκος ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
36 Ράμμος Παναγιώτης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
37 Ροβά Κατερίνα ΕΘΝΟΣ
38 Ρουμελιώτη Χρύσα ΕΡΤ
39 Σαμαράς Χρήστος ALPHA
40 Σελαλμαζίδης Μάκης ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
41 Τζήμτσος Βασίλης ALTER
42 Τσίλης Κώστας ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
43 Φάκαρος Γιάννης NOVA
44 Φιλιππάκης Γιώργος ALTER
45 Φλωράτος Γιώργος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
46 Χάρος Μιχάλης 902
47 Χριστοδουλίδου Πόπη EΘΝΟΣ
48 Ψωμιάδης Κώστας 902

Για την ΕΕ:
Πέρπερας Νίκος
 

ΣΤΗΝ ΠΟΕΣΥ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ»

1 Αδαμίδου Σοφία ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
2 Ανδριώτης Γιάννης ΚΕΡΔΟΣ
3 Αργυρόπουλος Κυριάκος ΣΚΑΪ
4 Ασημακοπούλου Γιούλη 902
5 Αττίας Κώστας ALTER
6 Βογιατζάκη Δώρα ANTENNA
7 Βουνάτσου Βούλα ΕΘΝΟΣ
8 Βρανάς Σταύρος ESPRESSO
9 Δαράκης Γιώργος ΕΡΤ
10 Δέτσικας Κώστας ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
11 Ευσταθίου Γιάννης 902
12 Ζαγγανάς Γιάννης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
13 Ζαχαρόπουλος Γιάννης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
14 Ζώνιος Δημήτρης ΝΙΚΗ - ΑΘΗΝΑ 9,83
15 Θεοδωρόπουλος Παναγιώτης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
16 Καλαμούκης Θύμιος ΣΚΑΪ
17 Καλυβιώτη Βάσω ΕΡΤ
18 Καντζιλιέρης Γιώργος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
19 Καπαγερίδης Γιάννης BET TV.GR
20 Καραγιάννης Γιώργος ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
21 Κογκαλίδης Γιώργος ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
22 Κουβελιώτη Ρένα ALPHA
23 Κυρίτση Αγλαϊα ΕΡΤ
24 Κωτσαλάς Γιάννης ALTER
25 Λιβιτσάνος Γεράσιμος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
26 Μηλιώνης Γιώργος ΑΠΕ
27 Μορφόπουλος Ανδρέας SPΟRTDAY
28 Μουσγάς Γιώργος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
29 Μπαϊλης Πάνος ΑΝΕΡΓΟΣ
30 Μπίτσικα Παναγιώτα ΒΗΜΑ
31 Μπόλκας Χάρης ALPHA
32 Μυρίλλα Δήμητρα ΑΝΕΡΓΗ
33 Νούσιας Ζήσης 902
34 Πάνος (Πάνου) Σπύρος STAR
35 Πενταράκης Γιώργος 902
36 Πηγαδάς Νίκος ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
37 Πολίτης Λάμπρος ΑΘΗΝΑ 9,83
38 Ράμμος Παναγιώτης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
39 Ροβά Κατερίνα ΕΘΝΟΣ
40 Ρουμελιώτη Χρύσα ΕΡΤ
41 Σαμαράς Χρήστος ALPHA
42 Σελαλμαζίδης Μάκης ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
43 Τζήμτσος Βασίλης ALTER
44 Τράιου Ελένη ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
45 Τσίλης Κώστας ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
46 Φάκαρος Γιάννης NOVA
47 Φιλιππάκης Γιώργος ALTER
48 Φλωράτος Γιώργος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
49 Χάρος Μιχάλης 902
50 Χριστοδουλίδου Πόπη EΘΝΟΣ
51 Ψωμιάδης Κώστας 902

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ & ΜΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕ ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ, ΕΔΟΕΑΠ

Ενισχύστε το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο. Ψηφίστε «Δημοσιογραφική Συνεργασία»

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Η επίθεση που δέχεσαι είναι πρωτοφανής. Τη ζεις καθημερινά, την ξέρεις καλά. Οπως όλοι μας, έτσι κι εσύ είσαι το θύμα μιας άδικης αντιλαϊκής πολιτικής, θύμα της καπιταλιστικής κρίσης για την οποία δεν έχεις ευθύνη. Στο όνομα της κρίσης και του χρέους, τα φορτώνουν όλα στην πλάτη σου. Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζεις και τις δραματικές συνέπειες από τις ανακατατάξεις και τις αλλαγές που ήδη δρομολογούνται στον κλάδο των ΜΜΕ (σκάει η «φούσκα»). Ανακατατάξεις αναμενόμενες, αλλά η οικονομική κρίση τις επιταχύνει και τις κάνει πιο επώδυνες για όλους μας.

Οι αλλαγές, που κυοφορούνται εδώ και μερικά χρόνια στα ΜΜΕ, σχετίζονται με την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, που αντικειμενικά στον καπιταλισμό οδηγεί σε δραστική μείωση θέσεων εργασίας και άρα, όξυνση της ανεργίας. Οδηγεί σε ευέλικτες σχέσεις εργασίας, εντατικοποιεί την εργασία, αλλάζει τις εργασιακές σχέσεις. Οδηγεί σε μέτρα μείωσης του λεγόμενου «λειτουργικού κόστους», με πρώτα και μεγάλα θύματα τους εργαζόμενους, εκτός από εκείνους που, λόγω της θέσης τους στην «παραγωγή», είναι οι «κρίκοι» με την εργοδοσία και δεν υφίστανται, δε βιώνουν στον ίδιο βαθμό τις συνέπειες. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού, βεβαίως, όξυνε στο έπακρο όλα τα παραπάνω προβλήματα.

Το νέο μοντέλο που προωθούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες των ΜΜΕ είναι:

  • Η συγκέντρωση των Μέσων (εφημερίδων και σταθμών), που θα σημάνει τη βίαιη εξώθηση μιας μεγάλης μερίδας εργαζομένων, όχι απλά στην ανεργία, αλλά εκτός επαγγέλματος.

  • Η πλήρης κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την αντικατάστασή τους με ατομικές.

Αυτή είναι η «κρίση στα ΜΜΕ», για την οποία και όλες οι άλλες δυνάμεις και παρατάξεις μιλούν, αλλά αποφεύγουν να πουν την ουσία. Τα ΜΜΕ των επιχειρηματιών δεν είναι επιχειρήσεις που στοχεύουν πρωταρχικά στο κέρδος. Είναι ιδιοκτησίες μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με άλλες οικονομικές δραστηριότητες και βασικό στόχο έχουν τη στήριξη της αστικής πολιτικής γενικά, και βεβαίως των ιδιαίτερων δικών τους επιχειρηματικών συμφερόντων. Και γι' αυτό χρηματοδοτούνται από τους ιδιοκτήτες.

Η σχέση της συντριπτικής πλειονότητας των εργαζομένων με τους ιδιοκτήτες αυτών των ΜΜΕ είναι σχέση μισθωτής εργασίας - οι περισσότεροι είναι χαμηλόμισθοι - και γι' αυτό και οι δημοσιογράφοι, ως εργαζόμενοι, υφίστανται τις συνέπειες από τη γενικότερη αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική, αλλά, ταυτόχρονα, καλούνται μέσα από τη δουλειά τους να την υπερασπίζονται και να την προβάλλουν.

Τα εντεινόμενα προβλήματα των εργαζομένων στα ΜΜΕ είναι άρρηκτα δεμένα με το μεγάλο πρόβλημα της ουσιαστικής και ολόπλευρης ενημέρωσης, από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ στηρίζει την κυρίαρχη πολιτική.

Εχουν τις ρίζες τους στην εξουσία και την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών. Στις σύγχρονες συνθήκες, ο αγώνας της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στα ΜΜΕ, για τα μισθολογικά, εργασιακά και άλλα αιτήματά τους είναι άρρηκτα, πλέον, δεμένος με τον αγώνα όλης της εργατικής τάξης.

Η κλιμακούμενη επίθεση που δέχονται έχει πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά και περιεχόμενο. Επομένως, πολιτική και ταξική πρέπει να είναι και η απάντηση και ταυτόχρονα, να προωθείται συστηματικά και πολύμορφα η από τα κάτω ενότητα δράσης των εργαζομένων, κόντρα στην εργοδοσία και τους ανθρώπους της σε κάθε χώρο, η συμπόρευση με την εργατική τάξη, για να εξασφαλίζεται η απάντηση από τη σκοπιά των πραγματικών συμφερόντων της πλειοψηφίας των εργαζομένων στη συνολική, ταξική επίθεση του κεφαλαίου. Προς το συμφέρον των εργαζόμενων στο χώρο είναι η κοινή πάλη με τους άλλους εργαζόμενους της χώρας, για ενημέρωση σε όφελος των εργαζομένων και του λαού.

Σήμερα, λόγω κρίσης, πληθαίνουν συνεχώς οι απολύσεις, δίπλα στις περικοπές μισθών και τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο και, όπως όλα δείχνουν, θα πολλαπλασιαστούν τα λουκέτα, οι συγχωνεύσεις, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Σε περίοδο γενικότερης και βαθιάς οικονομικής κρίσης, καθώς η διαφημιστική δαπάνη και οι κυκλοφορίες κατρακυλούν, οι καπιταλιστές και του χώρου των ΜΜΕ θα ακολουθήσουν την κλασική συνταγή ξεπεράσματος των κρίσεων: Την καταστροφή μέρους του κεφαλαίου και προϊόντων, δηλαδή κλείσιμο επιχειρήσεων και συγχωνεύσεις.

Ο κλάδος μας ξεχωριστά, αλλά και σε συντονισμό με άλλους, πρέπει να δώσει μάχη, ώστε να αποκρούσουμε την κατάργηση των ΣΣΕ και να πετύχουμε την υπογραφή νέων, που να καλύπτουν και την εργασία στα διαδικτυακά Μέσα, να προστατεύουν τα εργασιακά δικαιώματα και να προβλέπουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, ιδιαίτερα στα χαμηλά κλιμάκια.

Στο πλαίσιο του συντονισμού της δράσης, η εναντίωση στις απολύσεις πρέπει να δένεται οργανικά με την επείγουσα ανάγκη πρόταξης και διεκδίκησης της προστασίας των ανέργων. Καμία θέση εργασίας δεν είναι διασφαλισμένη. Εκατοντάδες άνεργοι συνάδελφοί μας ζουν ήδη σε απελπιστική κατάσταση. Απαιτείται προστασία των οικογενειών τους, που επίσης υποφέρουν.

Η οργάνωση του αγώνα έχει εδώ και χρόνια αφεθεί σε εργοδοτικές - κυβερνητικές πλειοψηφίες στην ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ. Διαφορετικές δυνάμεις, με διαφορετικές αφετηρίες και στοχεύσεις, με «δεξιά» ή «αριστερή» φρασεολογία και ρητορική, συγκλίνουν τελικά στο κύριο και βασικό.

Δυνάμεις όπως οι «Δημοσιογράφοι για τη Δημοσιογραφία», «Δημοσιογραφική Ενότητα» και ΚΕΔ δημιουργούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό, κάνουν κριτική στα δευτερεύοντα, για να στηρίξουν τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Δεν οργανώνουν, αλλά αποδιοργανώνουν τον αγώνα των εργαζομένων. Είναι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Δυνάμεις όπως η «Συσπείρωση» και η «Αριστερή Οχθη» αρθρώνουν «υψηλούς» αγωνιστικούς τόνους, αλλά στην πράξη συμπορεύονται με τους παραπάνω στο περιεχόμενο της πάλης. Επί της ουσίας, είναι στηρίγματα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, είναι μέρος του προβλήματος.

Ολοι αυτοί «συγκρούονται» και αναγάγουν σε κύριο τις μορφές πάλης. Αλλά, δεν μπορούν να κρύψουν με τίποτα ότι ψήφισαν από κοινού όλες τις αποφάσεις του ΔΣ, που οδήγησαν την ΕΣΗΕΑ τη διετία που πέρασε στην περαιτέρω απαξίωση και τον εκφυλισμό, (η ΚΕΔ απέφευγε εκ του ασφαλούς να συμμετέχει, καθώς συμφωνούσε μεν με την ουσία των αποφάσεων, διαχωριζόταν δε για λόγους εκλογικής σκοπιμότητας).

Η διετής θητεία τους στην ΕΣΗΕΑ καταγράφεται ως καταστρεπτική για τα συμφέροντα του κλάδου. Επιβεβαιώθηκε πλήρως η θέση μας για τον αντιδραστικό και αρνητικό, για τα συμφέροντα των εργαζομένων συσχετισμό δυνάμεων στο ΔΣ. Αποδείχτηκε η υποκριτική θέση περί δήθεν «πλειοψηφίας των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων». Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την απερχόμενη διοίκηση της ΠΟΕΣΥ, όπου κυριαρχούσαν οι δυνάμεις της «Συσπείρωσης» και των συμμάχων της. Στην ίδια ρότα κινήθηκε και η απερχόμενη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, όλοι αυτοί που υποδείχτηκαν και στηρίχτηκαν από τις παραπάνω παρατάξεις. Αποδέχονται και εφαρμόζουν κατά γράμμα την αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης, πετσοκόβοντας παροχές και διαχειρίζονται την περιουσία του Ταμείου με αδιαφανή και σκανδαλώδη τρόπο.

Η ανάγκη της αποφασιστικής αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στην ΕΣΗΕΑ, στην ΠΟΕΣΥ και τον ΕΔΟΕΑΠ έχει γίνει σήμερα ακόμη περισσότερο επιτακτική και επείγουσα. Οπως και η αποφασιστική ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών, της συσπείρωσης και αλληλεγγύης των δημοσιογράφων, με βάση τα πραγματικά τους συμφέροντα ως εργαζομένων.

Χρειαζόμαστε μια ΕΣΗΕΑ που θα κάνει μέλη της τώρα όλους όσοι εργάζονται σε εφημερίδες, σταθμούς και διαδικτυακά Μέσα, χωρίς τους γνωστούς απαράδεκτους όρους και προϋποθέσεις. Με ταυτόχρονη εκκαθάριση μητρώου κάθε χρόνο, για να μην είναι μέλη της εκδότες και επιχειρηματίες του Τύπου. Χρειαζόμαστε μια ΕΣΗΕΑ που θα αλλάξει τάχιστα το καταστατικό και θα οργανωθεί δημοκρατικά. Με Μεικτό Συμβούλιο αντιπροσωπευτικό όργανο, με αποφασιστικές αρμοδιότητες.

Προπάντων όμως, χρειαζόμαστε μια ΕΣΗΕΑ που θα εγκαταλείψει το αμαρτωλό παρελθόν του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, του συντεχνιακού πνεύματος και του συμβιβασμού. Μια ΕΣΗΕΑ που θα εκπροσωπεί τους εργαζόμενους δημοσιογράφους, μαχητική οργάνωση για την αντίσταση στον πόλεμο που μας έχει κηρύξει η πλουτοκρατία, στον μακρύ και δύσκολο αγώνα που έχουμε μπροστά μας. Μια ΕΣΗΕΑ που θα δίνει, ταυτόχρονα, τη μάχη για την ενημέρωση και την αξιοπρέπεια των εργαζόμενων δημοσιογράφων. Μια ΕΣΗΕΑ των εργαζομένων, κόντρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες του Τύπου και των ΜΜΕ, την τάξη τους, την πολιτική τους και τους πολιτικούς εκφραστές τους.

Χρειαζόμαστε μια ΠΟΕΣΥ που θα κινείται στην ίδια κατεύθυνση, θα μπαίνει μπροστά και θα οργανώνει τον πανελλαδικό αγωνιστικό συντονισμό των εργαζόμενων δημοσιογράφων.

Χρειαζόμαστε έναν ΕΔΟΕΑΠ που δε θα κάνει απλά διαχείριση της αντιασφαλιστικής πολιτικής, αλλά θα αντιστέκεται σ' αυτή, θα διεκδικεί την εξασφάλιση της δωρεάν δημόσιας υγείας για όλους.

Με δεδομένο ότι έρχεται θύελλα, ότι είμαστε στην αρχή, η εγκατάλειψη των παρατάξεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και των στηριγμάτων του, είναι αδήριτη ανάγκη για τους εργαζόμενους δημοσιογράφους.

Μόνη εγγύηση είναι η ψήφος στους συνδυασμούς της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» για την ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ και των υποψηφίων για το ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, που υποστηρίζει το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ.

Διεκδικούμε:

  • Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Καμία διαπραγμάτευση για μειώσεις μισθών και επιδομάτων! Τώρα αυξήσεις σε μισθούς που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες.

  • Κατάργηση κάθε μορφής ατομικής και επιχειρησιακής σύμβασης ή συμφωνίας που προβλέπει μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία, συγχωνεύσεις τμημάτων.

  • Να παρθούν πίσω όλες οι αποφάσεις για μείωση αποδοχών στα δημόσια ΜΜΕ (ΕΡΤ, ΑΠΕ) και να ισχύσουν οι κλαδικές συμβάσεις.

  • Στα λεγόμενα «new media», μέσω των νέων ΣΣΕ να κατοχυρωθεί η εφαρμογή τους για όσους εργάζονται σε τέτοια Μέσα, τα οποία ανήκουν σε Ομίλους που εκδίδουν και εφημερίδες.

  • Αμεση καταβολή των δεδουλευμένων που οφείλουν οι εργοδότες στους εργαζόμενους.

  • Αμεση κατάργηση όλων των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων (ΔΠΥ κλπ.) και μετατροπή τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Κατάργηση της απλήρωτης και «μαύρης» πρακτικής εξάσκησης. Η εξάσκηση να γίνεται με πλήρη μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

  • Μόνιμη σταθερή δουλειά, 7ωρο - 35ωρο - 5ήμερο για το διοικητικό και οικονομικό προσωπικό. Κατοχύρωση της πλήρους και σταθερής εργασίας για όλους, με μισθό που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τού σήμερα. Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ και ουσιαστικές αυξήσεις, ιδιαίτερα για τα χαμηλά μισθολογικά κλιμάκια.

  • Ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων. Επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ σε όλους τους ανέργους για όσο διαρκεί η ανεργία και να υπολογίζεται ο χρόνος αυτός ως συντάξιμος. Δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανέργους και τις οικογένειές τους. Αναστολή πληρωμών των δανείων.

  • Να καταργηθούν τώρα όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Οριο συνταξιοδότησης 60 έτη για τους άντρες, 55 για τις γυναίκες.

  • Να καταργηθούν το μνημόνιο με την τρόικα και οι «επικαιροποιήσεις» του. Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.

ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ & ΜΜΕ

7-10 ΑΠΡΙΛΗ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Εργαζόμενοι και εργαζόμενες στα ΜΜΕ, άνεργοι, συνταξιούχοι,
Τα αστικά ΜΜΕ είναι ιδιοκτησία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με άλλες οικονομικές δραστηριότητες, χρηματοδοτούνται με σκοπό τη χειραγώγηση του λαού στην αστική πολιτική, τη στήριξη του αστικού πολιτικού συστήματος. Η κρίση στα αστικά ΜΜΕ οφείλεται στους ανταγωνισμούς των ομίλων ιδιοκτησίας για τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, σε συνδυασμό με την προσπάθεια εξασφάλισης ολοένα και μεγαλύτερου μεριδίου στην ενημέρωση. Στην εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, (πληροφορική, ψηφιακή τεχνολογία), που αντικειμενικά στον καπιταλισμό οδηγεί σε μείωση εργαζομένων λόγω αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας. Στην επέκταση των δραστηριοτήτων των ομίλων ιδιοκτησίας των ΜΜΕ σε άλλες εκτός ενημέρωσης δράσεις, (π.χ. παραγωγή, έλεγχος διακίνησης οπτικοακουστικού υλικού) αξιοποιώντας τα ευρυζωνικά δίκτυα. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση οξύνει όλα τα παραπάνω σε βάρος των εργαζομένων.
Σε περίοδο γενικότερης οικονομικής κρίσης που η διαφημιστική δαπάνη και οι κυκλοφορίες κατρακυλούν, δεν μπορούν να διατηρηθούν όλα τα ΜΜΕ. Οι κεφαλαιοκράτες εφαρμόζουν την κλασική διαδικασία που ακολουθεί το καπιταλιστικό σύστημα για να ξεπερνά τις κρίσεις του: την καταστροφή μέρους των παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή απολύσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων και συγχωνεύσεις.

Ταυτόχρονα, με πρόσχημα την κρίση, μια σειρά σχέδια, που οι εργοδότες του κλάδου είχαν στα συρτάρια τους εδώ και χρόνια, μπαίνουν σε εφαρμογή και καταργούν στην πράξη τις ΣΣΕ, μειώνουν μονομερώς τους μισθούς, μειώνουν προσωπικό, ώστε παράλληλα με την καθιέρωση της εκ περιτροπής εργασίας να δουλεύουν οι εργαζόμενοι όσο και όποτε θέλουν τα αφεντικά. Επιχειρούν να φορτώσουν τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων. Η κυβέρνηση «αλείφει βούτυρο στο ψωμί τους» προωθώντας, στη βάση του επικαιροποιημένου μνημονίου και του νέου Συμφώνου ανταγωνιστικότητας, τη γενικευμένη εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων, με δραστική μείωση των μισθών και εργασιακές σχέσεις - λάστιχο που θα ισχύουν παντού.

Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα με την εργοδοσία, τους κεφαλαιοκράτες του αστικού Τύπου και των ΜΜΕ. Από την προπαγάνδιση της ιδεολογίας και της πολιτικής του κεφαλαίου ωφελημένοι είναι μόνο οι ιδιοκτήτες και οι παρατρεχάμενοί τους. Οι εργαζόμενοι στα Μέσα πρέπει να αντισταθούν στην ισχυρή πίεση των ιδιοκτητών να τους καθυποτάξουν, να τους κάνουν εργαλεία της αστικής προπαγάνδας μέσα από τις στήλες του εντύπου ή τα μικρόφωνα του σταθμού όπου εργάζονται, για να να χύσουν δηλητήριο ενάντια στις εργατικές διεκδικήσεις, να αποπροσανατολίσουν και «αποκοιμίσουν» το λαό. Μόνο η κοινή αγωνιστική δράση των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική που ρίχνει τα βάρη της κρίσης στο λαό, με απεγκλωβισμό από τις φιλεργοδοτικές και φιλοκυβερνητικές πλειοψηφίες στο συνδικαλιστικό κίνημα και ευρύτερα σε πολιτικό επίπεδο, μπορεί να αποτελέσει ικανή αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του κατά των λαϊκών δικαιωμάτων.

Η δύναμη βρίσκεται στην ενότητα με το ταξικό εργατικό κίνημα, όχι στην ενότητα δράσης πλειοψηφιών σαν εκείνων που υπάρχουν σήμερα στην ΕΣΗΕΑ, στην ΕΠΗΕΑ και μια σειρά άλλα σωματεία του χώρου, ούτε στην αναζήτηση λύσεων σε ατομικό επίπεδο, σε επίπεδο επιχείρησης ή ακόμα και κλάδου και «άσε τους άλλους να βουρλίζονται». Η απόφαση για τη διεξαγωγή ενός σκληρού και μακρόχρονου αγώνα πρέπει να προχωρά σχεδιασμένα, με σαφείς στόχους και πλαίσιο διεκδικήσεων. Χρειάζεται κλιμάκωση και συζήτηση με το συνάδελφο για να κινητοποιηθεί και αυτός για τον κοινό σκοπό. Χρειάζεται να σταματήσεις να καταδικάζεις στο ρεπορτάζ σου την περιφρούρηση της απεργίας ως παρεμπόδιση της εργασίας και να είσαι τα χαράματα έξω από το «μαγαζί» για να περιφρουρήσεις την απεργία από τις απεργοσπαστικές κινήσεις της εργοδοσίας και των ανθρώπων της.

Σ' αυτό τον αγώνα, συμπαραστάτη και στήριγμα θα έχεις τον εργατικό Τύπο, που παίρνει ξεκάθαρα θέση υπέρ των ταξικών αγώνων, δεν αποκρύπτει, ούτε διαστρεβλώνει, αλλά προβάλει τις διεκδικήσεις, υπερασπίζεται το δίκαιο αγώνα των εργαζομένων. Θα έχεις στήριγμα και συμπαραστάτες τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες που παλεύουν για το αντιμονοπωλιακό μέτωπο, αναγκαία προϋπόθεση για να ραγίσει και τελικά να ανατραπεί η εξουσία, που σήμερα δυναστεύει τις ζωές μας και εξυφαίνει ένα ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον για τα παιδιά μας.

Διεκδικούμε:
Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Καμία διαπραγμάτευση για μειώσεις μισθών και επιδομάτων! Τώρα αυξήσεις σε μισθούς που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες.
Κατάργηση κάθε μορφής ατομικής και επιχειρησιακής σύμβασης ή συμφωνίας που προβλέπει μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία, συγχωνεύσεις τμημάτων.
Να παρθούν πίσω όλες οι αποφάσεις για μείωση αποδοχών στα δημόσια ΜΜΕ (ΕΡΤ, ΑΠΕ) και να ισχύσουν οι κλαδικές συμβάσεις.
Στα λεγόμενα «new media», μέσω των νέων ΣΣΕ να κατοχυρωθεί η εφαρμογή τους για όσους εργάζονται σε τέτοια Μέσα, τα οποία ανήκουν σε Ομίλους που εκδίδουν και εφημερίδες.
Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων που οφείλουν οι εργοδότες στους εργαζόμενους.
Άμεση κατάργηση όλων των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων (ΔΠΥ κλπ.) και μετατροπή τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Κατάργηση της απλήρωτης και «μαύρης» πρακτικής εξάσκησης. Η εξάσκηση να γίνεται με πλήρη μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Μόνιμη σταθερή δουλειά, 7ωρο - 35ωρο - 5ήμερο.
Κατοχύρωση της πλήρους και σταθερής εργασίας για όλους, με μισθό που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τού σήμερα.
Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ και ουσιαστικές αυξήσεις, ιδιαίτερα για τα χαμηλά μισθολογικά κλιμάκια.
Ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων. Επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ σε όλους τους ανέργους για όσο διαρκεί η ανεργία και να υπολογίζεται ο χρόνος αυτός ως συντάξιμος. Δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανέργους και τις οικογένειές τους. Αναστολή πληρωμών των δανείων.
Να καταργηθούν τώρα όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Όριο συνταξιοδότησης 60 έτη για τους άντρες, 55 για τις γυναίκες.
Να καταργηθούν το μνημόνιο με την τρόικα και οι «επικαιροποιήσεις» του.
Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΙΣ 12 το μεσημέρι
ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ & ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ (ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ)
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ & ΜΜΕ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

17 ΜΑΡΤΗ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ 

Εργαζόμενοι και εργαζόμενες στα ΜΜΕ, άνεργοι, συνταξιούχοι

Η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και προϊόντων και η αναρχία στην παραγωγή είναι αυτό που βρίσκεται στη βάση των οικονομικών κρίσεων του καπιταλισμού.

 Στον κλάδο των ΜΜΕ δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να το διακρίνει αυτό. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 με την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης είχαμε έκρηξη δημιουργίας εκατοντάδων νέων καναλιών, ραδιοφωνικών σταθμών, περιοδικών, εφημερίδων. Υπερπροσφορά του "προϊόντος" της ενημέρωσης σε τέτοιο σημείο που και οι ίδιοι να ομολογούν από παλιά ότι "δεν αντέχει η αγορά τόσα Μέσα".

 Συνυπήρχαν όμως στον κλάδο όλοι αυτοί οι επιχειρηματίες αποσκοπώντας όχι μόνο στα φανερά κέρδη που διεκδικούσαν από τη διαφημιστική πίτα αλλά και στα κρυφά από τις άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες του καθένα (ναυτιλιακές εταιρείες, κατασκευαστικές, τουρισμός, πολιτισμός, κλπ) όπου χρησιμοποιώντας την πολιτική δύναμη που τους προσέδιδαν τα Μέσα που κατείχαν, αντλούσαν ζεστό δημόσιο χρήμα.

 Σε περίοδο γενικότερης οικονομικής κρίσης που η διαφημιστική δαπάνη και οι κυκλοφορίες κατρακυλούν, υπάρχει αδυναμία να διατηρηθούν όλα αυτά τα Μέσα. Οι κεφαλαιοκράτες εφαρμόζουν την κλασική διαδικασία που ακολουθεί το καπιταλιστικό σύστημα για να ξεπερνά τις κρίσεις του: την καταστροφή μέρους των παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή απολύσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων και συγχωνεύσεις.

 Ταυτόχρονα, με πρόσχημα την κρίση, μια σειρά σχέδια, που οι εργοδότες του κλάδου είχαν στα συρτάρια τους εδώ και χρόνια, μπαίνουν σε εφαρμογή και καταργούν στην πράξη τις ΣΣΕ, μειώνουν μονομερώς τους μισθούς, καταργούν ειδικότητες, ώστε παράλληλα με την καθιέρωση της εκ περιτροπής εργασίας να δουλεύουν οι εργαζόμενοι όσο και όποτε θέλουν τα αφεντικά.Επιχειρούν να φορτώσουν τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων.

 Η κυβέρνηση αλείφει βούτυρο στο ψωμί τους προωθώντας, στη βάση του επικαιροποιημένου μνημονίου και του νέου Συμφώνου ανταγωνιστικότητας τη γενικευμένη εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων, με δραστική μείωση των μισθών και εργασιακές σχέσεις - λάστιχο που θα ισχύουν παντού.

 Οι εργαζόμενοι του χώρου, όλων των ειδικοτήτων, πρέπει να ενοποιήσουμε την πάλη μας διεκδικώντας κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών μας.

 Βεβαίως, ο ανεβασμένος αγώνας απαιτεί ανεβασμένες μορφές πάλης, όμως η κλιμάκωση του αγώνα πρέπει να αφορά πρωτίστως την αμφισβήτηση της πολιτικής που επιτίθεται στα δικαιώματά μας. Σημασία έχει ο προσανατολισμός και η μαζικότητα του κινήματος  και όχι αποκλειστικά οι μορφές πάλης με αιτήματα είτε κυριολεκτικά συντεχνιακά, είτε αμυντικά, είτε διαχειριστικά. Πρέπει οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ να συνταχθούν με τις ταξικές δυνάμεις στους άλλους κλάδους, γιατί έχουμε κοινά συμφέροντα απέναντι στο κεφάλαιο και να κατευθύνουμε την πάλη μας στο θέμα της εξουσίας.

 Επιθετικά διεκδικούμε:

  • Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Καμία διαπραγμάτευση για μειώσεις μισθών και επιδομάτων! Τώρα αυξήσεις σε μισθούς που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες.
  • Την κατάργηση κάθε μορφής ατομικής και επιχειρησιακής σύμβασης ή συμφωνίας που προβλέπει μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία, συγχωνεύσεις τμημάτων.
  • Να παρθούν πίσω όλες οι αποφάσεις για μείωση αποδοχών στα δημόσια ΜΜΕ (ΕΡΤ, ΑΠΕ) και να ισχύσουν οι κλαδικές συμβάσεις.
  • Στα λεγόμενα «new media», μέσω των νέων ΣΣΕ να κατοχυρωθεί η εφαρμογή τους για όσους εργάζονται σε τέτοια Μέσα, τα οποία ανήκουν σε Ομίλους που εκδίδουν και εφημερίδες.
  • Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων που οφείλουν οι εργοδότες στους εργαζόμενους.
  • Άμεση κατάργηση όλων των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων (ΔΠΥ κλπ.) και μετατροπή τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
  • Κατάργηση της απλήρωτης και «μαύρης» πρακτικής εξάσκησης. Η εξάσκηση να γίνεται με πλήρη μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
  • Μόνιμη σταθερή δουλειά, 7ωρο - 35ωρο - 5ήμερο.
  • Κατοχύρωση της πλήρους και σταθερής εργασίας για όλους, με μισθό που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τού σήμερα.
  • Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ και ουσιαστικές αυξήσεις, ιδιαίτερα για τα χαμηλά μισθολογικά κλιμάκια.
  • Ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων. Επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ σε όλους τους ανέργους για όσο διαρκεί η ανεργία και να υπολογίζεται ο χρόνος αυτός ως συντάξιμος. Δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανέργους και τις οικογένειές τους. Αναστολή πληρωμών των δανείων.
  • Να καταργηθούν τώρα όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Όριο συνταξιοδότησης 60 έτη για τους άντρες, 55 για τις γυναίκες.
  • Να καταργηθούν το μνημόνιο με την τρόικα και οι «επικαιροποιήσεις» του.
  • Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.

   ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ
Η ΣΦΟΔΡΗ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ  ΣΤΙΣ 11:00 π.μ. ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟΥ «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ»
ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ (ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ 2)
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ