Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Οι εκλογές στην ΕΠΗΕΑ γίνονται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση, με τη στήριξη των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ αλλά και των άλλων αστικών κομμάτων, προωθεί γοργά την απλόχερη ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων και αυτών που έχουν στην ιδιοκτησία τους ΜΜΕ, με δισεκατομμύρια από το Ταμείο Ανάκαμψης και με νόμους σαν τον πρόσφατο «αναπτυξιακό», συνέχεια του νόμου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα συμμετέχει ολοένα και πιο άμεσα και βαθιά στην εντεινόμενη ιμπεριαλιστική δράση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή μας, κόντρα σε Ρωσία αλλά και Κίνα, όπως φαίνεται και από τις επικίνδυνες για τους λαούς πολεμικές ιαχές και με τη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές στην Ουκρανία.
Την ίδια ώρα αντί για μέτρα ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυριών έχουμε ραγδαία εισοδηματική επιδείνωση, ενώ το δημόσιο σύστημα Υγείας καταρρέει, με τους εργαζόμενους σε αυτό να έχουν ολοκληρωτικά εξουθενωθεί αλλά να συνεχίζουν μόνοι τους, αυτοί οι ίδιοι, να αγωνίζονται κόντρα στις αντιξοότητες που δημιουργεί η κυβερνητική εγκατάλειψη, γιατί το χρήμα δίνεται στα αφεντικά και τώρα, μέσα στην ένταση της πανδημίας.
Στην περίοδο της πανδημίας οξύνθηκαν ήδη υπάρχοντα προβλήματα των εργαζόμενων διοικητικών υπαλλήλων στα ΜΜΕ, ενώ δημιουργήθηκαν νέα και με τη ψήφιση μιας σειράς αντεργατικών νόμων. Οι απώλειες στους μισθούς φτάνουν έως και το 40%, η ακρίβεια καλπάζει, η πλειοψηφία των εργαζομένων, των άνεργων και των συνταξιούχων δυσκολεύεται στην κάλυψη ακόμα και στοιχειωδών αναγκών. Οι συνθήκες εργασίας γίνονται ανυπόφορες καθώς η εντατικοποίηση χτυπάει κόκκινο, και οι ευέλικτες μορφές επεκτείνονται. Εχει γίνει καθεστώς η σχεδόν ολοήμερη δουλειά, με τον απλήρωτο εργάσιμο χρόνο να αυξάνεται στο έπακρο, αυξάνοντας την εκμετάλλευση, ενώ ταυτόχρονα η ανεργία είναι στα ύψη και οι καθυστερήσεις πληρωμών καλά κρατούν. Η τηλεργασία σαρώνει τα όρια μεταξύ εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου, ενώ ταυτόχρονα ξεκόβει τους εργαζόμενους από τον χώρο δουλειάς και την επαφή με τον διπλανό, βάζοντας πρόσθετα εμπόδια στη ζύμωση, στη συζήτηση, στη διεκδίκηση. Η πραγματικότητα για τον εργαζόμενο διοικητικό υπάλληλο είναι οι ατομικές συμβάσεις εργασίας με το πιστόλι στον κρόταφο, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, η απληρωσιά, οι απολύσεις, είτε εθελούσιες είτε όχι.
Ομως - και εδώ είναι που ξεχωρίζουν οι δρόμοι μας - απέναντι σε όλα αυτά η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΠΗΕΑ και των άλλων Ενώσεων επέλεξε ουσιαστικά τον δρόμο της εργασιακής ειρήνης με κυβέρνηση και αφεντικά, της υποταγής με πρόσχημα την εργαλειοποιημένη από την κυβέρνηση πανδημία, ενώ αρκέστηκε στη νομική διευθέτηση κάποιων επιμέρους ζητημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ συμφωνήσαμε ομόφωνα σε απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στα νομοσχέδια Λιβάνιου και Χατζηδάκη, με ευθύνη των πλειοψηφιών στην ΕΠΗΕΑ και στις άλλες Ενώσεις κατέληξαν σε άνευ ουσίας διακίνηση εξώδικων, εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους διοικητικούς και των άλλων ειδικοτήτων να μην απεργούν, άθελά τους και με το πιστόλι της εργοδοσίας στον κρόταφο. Με αυτή την τακτική ολόκληρος ο κλάδος δίνει σήμα στα αφεντικά ότι δεν αντιστέκεται, ότι δέχεται μοιρολατρικά κάθε αντεργατική επίθεση.
Εμείς δεν έχουμε την ίδια άποψη. Θέλουμε μια Ενωση όπου στην πλειοψηφία του ΔΣ θα είναι δυνάμεις που δεν θα υποκύπτουν σε εργοδοσία και κυβέρνηση, παζαρεύοντας πόσα λιγότερα θα χάσουμε. Χρειαζόμαστε μια Ενωση που να οργανώνει και να κινητοποιεί τον κλάδο με βάση τα πραγματικά συμφέροντα και τις ανάγκες μας, και όχι με βάση τη διάθεση των αφεντικών να παραχωρήσουν κάποια ψίχουλα. Για τη ΔΑΣ ΕΠΗΕΑ οι παραπάνω νόμοι θα έπρεπε να αποτελέσουν αιτία ασίγαστου πολέμου για τους εργαζόμενους του κλάδου, αφού με τις προβλέψεις τους, μεταξύ πολλών άλλων, μειώνουν ακόμα περισσότερο τις θέσεις εργασίας, συντελούν στην παραπέρα ελαστικοποίηση, με ταυτόχρονη εντατικοποίηση των όρων εργασίας, με διευθέτηση χρόνου που μπορεί να φτάνει τις 10 ή και 13 ώρες δουλειάς για μεγάλα διαστήματα, νομιμοποιούν τις αναστολές εργασίας χωρίς αποζημίωση μέχρι και ένα χρόνο, ανάλογα με τις ανάγκες του αφεντικού. Ταυτόχρονα επιβάλλουν το φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργαζομένων, διευκολύνουν την απεργοσπασία και βάζουν εμπόδια στη διεκδικητική τους δράση και στα δικαιώματα στην απεργία.
Ηδη από το 2017 η εργοδοσία, με ευθύνη των συνδικαλιστικών δυνάμεων που προέρχονται από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ στις Ενώσεις και τη νομοθέτηση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι στο ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, με δικαίωμα βέτο. Μαζί με τον ίδιο νόμο καθιερώθηκαν οι αναλογιστικές μελέτες και η τριχοτόμηση των παροχών σε Υγεία - Πρόνοια, επικούρηση και εφάπαξ, με αποτέλεσμα να διευκολύνονται οι περικοπές των παροχών. Ηδη ορατό αποτέλεσμα είναι η κατά 14% μείωση του εφάπαξ για τους παλιούς ασφαλισμένους, αλλά και η κατάργησή του για τους νεοεισερχόμενους μετά το 2017. Τελευταία, μάλιστα, εμφανίστηκε η απαίτηση των εργοδοτών για την ασφάλιση εργαζομένων των συνδεδεμένων εταιρειών των Ομίλων ΜΜΕ, που είναι θετικό για τους εργαζομένους τους, αλλά αυτό γίνεται χωρίς την αντίστοιχη καταβολή του 2% επί του τζίρου των επιχειρήσεων, μια έμμεση δηλαδή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που ταυτόχρονα δημιουργεί άμεσο κίνδυνο για τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα όλων μας πλέον, εργαζομένων, άνεργων και συνταξιούχων. Τα αφεντικά όχι μόνο αμφισβητούν τη νομιμότητα του πόρου 2%, αλλά ζητούν την επιδότησή του από το κράτος. Δεν έφτασε ούτε το ζεστό χρήμα που πήραν εν μέσω πανδημίας, ούτε η απαλλαγή από πρόστιμα και προσαυξήσεις για οφειλές στον Οργανισμό, ούτε το ανείσπρακτο αγγελιόσημο που ζεσταίνει τα ταμεία τους, ούτε η απαλλαγή των καναλαρχών από την ετήσια δόση των 3.450.000 ευρώ. Επίπτωση για τους παλιούς ασφαλισμένους θα είναι και η διαρκής μείωση της επικούρησης, μέσω αναλογιστικών μελετών που θα την επιβάλλουν. Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η στρατηγική της ενίσχυσης των ιδιωτικών ομίλων Υγείας, μέσω συμβάσεων που υπογράφει η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, αφού μεταξύ άλλων προβλέπεται και η διευρυμένη συμμετοχή των νοσούντων ασφαλισμένων στην αποπληρωμή των νοσηλείων. Με τον νόμο Χατζηδάκη για την επικουρική ασφάλιση ανοίγει διάπλατα ο δρόμος της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου μέσω του τζογαρίσματος των χρημάτων των νέων ασφαλισμένων, που θα καταβάλλουν σταθερά μηνιαία ποσά, με αβέβαιο αντίκρισμα. Χαμένοι θα είναι και οι ήδη συνταξιούχοι, αλλά και η επόμενη γενιά με ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Και γι' αυτό το ζήτημα οι Ενώσεις τηρούν ...σιγή νεκροταφείου.
Η κυβέρνηση και η εργοδοσία σαρώνουν τα πάντα, οι «κόκκινες γραμμές» για τα δικαιώματά μας χαράζονται ολοένα και πιο πίσω, η φράση «θα λογαριαστούμε μετά» είναι η μόνιμη επωδός των πλειοψηφιών στις Ενώσεις.
Ο δρόμος που βαδίζει και η ΕΠΗΕΑ πολλά χρόνια τώρα είναι δοκιμασμένος και καταστροφικός. Είναι η ώρα να αλλάξουμε ρότα. Να κοιτάξουμε τις ανάγκες μας, να κοιτάξουμε τι συμφέρει εμάς τους πολλούς, που δουλεύουν, δημιουργούν και παράγουν πλούτο. Αυτόν τον πακτωλό που καρπώνονται τα αφεντικά, αφήνοντας εμάς και τις οικογένειές μας στη μιζέρια. Ολοι οι εργαζόμενοι πληττόμαστε από την ίδια αντεργατική πολιτική και ο κάθε αγώνας πρέπει να είναι υπόθεση όλων, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός μεγάλου ενιαίου μετώπου εργαζομένων, που αντιπαλεύοντας την εργοδοσία, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις τους, θα βάζει εμπόδια στην αντεργατική πολιτική, θα αποσπά κατακτήσεις, θα ανοίγει τον δρόμο για εξελίξεις σε όφελος του λαού. Το να προβάλλονται χωρίς να συκοφαντούνται αυτοί οι αγώνες πρέπει να είναι άλλη μια διεκδίκηση και διαρκής απαίτηση των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το ζήτημα των γεωπολιτικών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, η ολοένα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας σε αυτούς τους ανταγωνισμούς, η συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων σε ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων και η τερατώδης επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πατρίδας μας, που εγκυμονούν σοβαρότατους κινδύνους για τον λαό, είναι επίσης ζήτημα που πρέπει να απασχολεί το εργατικό κίνημα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Τώρα είναι η ώρα να γυρίσουμε την πλάτη σε κυβερνήσεις, εργοδοσία και στους συνδικαλιστές τους. Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει αν αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων από τα κάτω, σε κάθε τόπο δουλειάς και στον κλάδο. Με την οργάνωση της πάλης μας, με ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων κόντρα σε αφεντικά, στους διευθυντάδες, στις κυβερνήσεις, κόντρα στην αντεργατική πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να συντελέσει αποφασιστικά η ενίσχυση της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» στις επερχόμενες αρχαιρεσίες της ΕΠΗΕΑ. Να θυμηθούμε ότι όλοι οι αγώνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια και έβαλαν σημαντικά εμπόδια στο κεφάλαιο και στις κυβερνήσεις ήταν αυτοί που είχαν τη σφραγίδα των ταξικών συνδικάτων, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, και άλλων που συνεργάζονται μαζί τους.
Καμία αναμονή, καμία επανάπαυση! Οργανώνουμε την πάλη μας και διεκδικούμε, για τη δουλειά και τη ζωή μας:
Το ψηφοδέλτιο της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» στην ΕΠΗΕΑ:
Α. ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Β. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γ. ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ
Δ. ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ
Ε. ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΗΘΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΗΤΙΚΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ
ΣΤ. ΓΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΣΤΟ 9ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΕΠΤΥΜ